Στις «Φάλαινες του Αυγούστου» του Λίντσεϊ Αντερσον, δύο ηλικιωμένες αδελφές αναπολούν πέντε δεκαετίες της ζωής τους στην παραλία του Μέιν. Περιμένουν τις φάλαινες να εμφανιστούν κοντά στην ακτή, αλλά η εποχή έχει αλλάξει, οι φάλαινες δεν έρχονται πια. Για την κυβέρνηση, πάλι, όπως πληροφορηθήκαμε αρμοδίως, τίποτε δεν έχει αλλάξει τον Αύγουστο. Κατ’ αρχάς υπάρχουν ειδήσεις, όπως διατυμπάνιζε η χθεσινή επίσημη ανακοίνωση για τα ανδραγαθήματα του κρατικού μηχανισμού εν μέσω θέρους. Στον επτάλογο του καλού κράτους χωράνε η κατοχύρωση της «εργασιακής αξιοπρέπειας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών», η «διακοπή του καθεστώτος της εργολαβίας υπηρεσιών καθαριότητας» και το «δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση» για εργαζομένους στα φροντιστήρια.

Το πιο επικοινωνιακό της λίστας ωστόσο ξεθάφτηκε από την περίοδο που η Ελλάδα ασφαλτοστρωνόταν, αποκτούσε σχολεία και νοσοκομεία και οι γιατροί πήγαιναν στη δουλειά τους. Σαν φλας μπακ από το αλμανάκ του 1960 το Μαξίμου θυμίζει τις μεγάλες επιτυχίες της καλοκαιρινής σεζόν. «Στο νοσοκομείο Σαντορίνης, το οποίο εγκαινιάστηκε πριν 15 από ημέρες (και το οποίο σύμφωνα με κάποια ΜΜΕ, υπολειτουργεί) έγινε ο πρώτος τοκετός». Για τη σύνταξη «έγινε τοκετός» ας επιληφθεί η Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων. Κατά τα άλλα, η διαφήμιση εν έτει 2016 μιας γέννας ως απόδειξη καλολαδωμένης κρατικής μηχανής αποτελεί επιστροφή σε ξεθωριασμένες καμπάνιες της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης.

Μεταξύ μας, αυτό το διανοουμενίστικο κλείσιμο του ματιού στον Ουμπέρτο Εκο –«Και όμως, τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις» άρχιζε η ανακοίνωση –έμπαζε από την αρχή. Η αβάσταχτη ελαφρότητά του βγάζει μάτι σαν φάλαινα στα ρηχά.

Τελευταία Νέα