Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές τον χρόνο. Βλέπεις, υπάρχουν οι άδειες, σε όσους βέβαια εργάζονται, τα φρούτα, τα μπάνια (του λαού). Στο βάθος του μυαλού σου όμως αρχίζει να σκάει η σκέψη για τον επερχόμενο χειμώνα. Χώρια που πολλοί άνθρωποι ξεπαγιάζουν κατακαλόκαιρο. Τώρα βέβαια υπάρχει ο Αύγουστος, αλλά τα προβλήματα είναι πάμπολλα και οι σκέψεις για τον επερχόμενο χειμώνα πρυτανεύουν. Το όνομα του Αυγούστου το έδωσε ο ομώνυμος αυτοκράτορας. Υπάρχει πλέον ένα απέραντο κράτος, μήπως, χωρίς πολέμους; Μήπως τώρα ευτυχισμένοι είναι μόνο οι κρατούντες; (Προσωπικά δεν το πιστεύω.) Οι άνθρωποι ψάχνουν συνεχώς. Και επί Αυγούστου, και τώρα. Σε όλες τις χώρες της γης. Τελικά ευτυχία είναι μόνο τα υλικά αγαθά; Οταν όμως δεν μπορείς να ζήσεις, πώς να σκεφθείς και κάτι άλλο; Και επειδή λέγαμε για τον συχωρεμένο τον Αύγουστο, παρατηρεί κανείς μια έντονη τάση μίμησης ανάμεσα στις «Μεγάλες Δυνάμεις». Αισθάνεσαι την ανάγκη να πεις ένα «ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας, αλλά συγγνώμην δεν θα πάρω».

Αλλά τελικά παίρνεις γιατί δεν έχεις τη δύναμη να πεις «όχι». Τελικά αυτό είναι δημοκρατία; Ο εξαναγκασμός σε ειρηνική συμβίωση; Αυτό κι αν είναι βία!

Ας το ρίξουμε όμως λίγο έξω –Αύγουστος είναι!

Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μια λέξη από την επικαιρότητα.

Επιμέλεια:Θανάσης Θ. Νιάρχος