Η εξουσία φθείρει αυτούς που την έχουν. Η έλλειψη εξουσίας φθείρει αυτούς που δεν την έχουν. Και η κατάχρηση εξουσίας φθείρει τους θεσμούς.

Είναι το έσχατο σκέλος της τρίδυμης αυτής διαπίστωσης που προκαλεί ανησυχία. Οι νυν κυβερνώντες δεν το έχουν σε τίποτε να προεξοφλούν δικαστικές αποφάσεις ή να χειρίζονται ως πολιτικό αντίπαλο τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Με τον ίδιο τρόπο που επιχειρούν μια στρεβλή παρέμβαση – εν είδει ρύθμισης – στον κλάδο της ενημέρωσης. Αλλά και που παίζουν με τη σκιά τους σε θέματα νόμου και τάξης, όπως συμβαίνει με την εκδήλωση Νo Border στο ΑΠΘ, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ εντός κυβέρνησης αντιπαρατίθεται με τον ΣΥΡΙΖΑ έξω Αριστερά.

Η λογική είναι απλή. Ή μάλλον απλοϊκή. Να είσαι κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Εξουσία και αντιεξουσιαστής. Να παραδίδεις μαθήματα δημόσιας ηθικής και να ποδοπατάς κάθε κανόνα όχι δεοντολογίας, αλλά πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας. Να κάνεις καριέρα καταγγέλλοντας τα Μνημόνια για να ψηφίσεις μετά δικό σου. Δεν χρειάζεται να φθάσουμε στον ΕΝΦΙΑ.

Σε μια δημοκρατία όμως δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Το όριο είναι οι θεσμοί. Μπορεί να τους φθείρεις, δεν μπορείς όμως να τους αλλοιώσεις. Μπορεί, ας πούμε, να συκοφαντείς τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, δεν μπορείς όμως ούτε να τον επιλέξεις ούτε και να τον αλλάξεις. Μπορεί να κάνεις ό,τι μπορείς για να διαλύσεις τον κλάδο των ΜΜΕ, δεν μπορείς όμως να προωθήσεις ρυθμίσεις κόντρα στο αυτονόητο ρυθμιστικό πλαίσιο που επιβάλλει η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Και βέβαια μπορεί να προδικάζεις δημοσίως τη δικαστική κρίση, δεν μπορείς όμως να επιβάλεις στη Δικαιοσύνη τις επιθυμίες σου. Η λειτουργική ανεξαρτησία της είναι κατοχυρωμένη.

Οπως συμβαίνει με τα γεγονότα, που είναι πεισματάρικα, έτσι γίνεται και με το νομικό πλαίσιο. Σε ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί ούτε να ξηλωθεί, ούτε καν να στρεβλωθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνεταίροι του έχουν πάει πίσω, πολύ πίσω, την Ελλάδα. Το πληρώνουμε όλοι. Δεν μπορούν όμως να αναστρέψουν το δημοκρατικό κεκτημένο της χώρας – πόσω μάλλον για να εξυπηρετήσουν συγκυριακές μικροπολιτικές σκοπιμότητες.