Η κυβέρνηση θέλει να αναθεωρήσει το Σύνταγμα. Εχει μάλιστα καταλήξει σε μια πρώτη δέσμη ιδεών που παρουσίασε προχθές το βράδυ στη Βουλή. Καλά καλά, βέβαια, δεν έχει ακόμη συζητήσει τις προτάσεις αυτές στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Και έχει ήδη προλάβει να εισπράξει από την εσωκομματική αντιπολίτευση μια πρώτη αρνητική αντίδραση στις προτεινόμενες αλλαγές.

Πυρήνας των εσωτερικών διαφωνιών είναι η πρόταση εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό σε περίπτωση αδυναμίας ανάδειξής του από τη Βουλή. Είναι μια κριτική που εδράζεται πάνω σε ένα λογικό επιχείρημα: η αλλαγή αυτή αλλοιώνει τον χαρακτήρα του πολιτεύματος. Και δημιουργεί μια άτυπη δυαρχία και προϋποθέσεις πολιτικής σύγκρουσης στην κορυφή.

Το ρεπορτάζ λέει ότι η κυβερνητική πρόταση –δηλαδή η προσφυγή στον λαό μόνο σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής Προέδρου στις δύο πρώτες ψηφοφορίες –ήταν η συνισταμένη εσωτερικών συμβιβασμών στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Δεν είναι άλλωστε η κατάλληλη χρονική συγκυρία για να ανοίξει μέτωπα η κυβέρνηση με το κόμμα. Ενώ το θέμα ενίσχυσης των προεδρικών αρμοδιοτήτων είναι ακόμη ένα πεδίο όπου η εσωκομματική αντιπολίτευση βγάζει φλύκταινες.

Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης είναι μια διαδρομή που απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις. Το προβλέπει ο νομοθέτης, που ζητά αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή πριν ή μετά τις εκλογές που χωρίζουν τις υπό αναθεώρηση διατάξεις. Μέχρι στιγμής ενδείξεις συναίνεσης δεν διαφαίνονται στον πολιτικό ορίζοντα. Μέχρι και ο Βασίλης Λεβέντης ξίνισε με τις κυβερνητικές προτάσεις, ενώ ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που μπήκε στο κάδρο της πρωθυπουργικής φιέστας το βράδυ της Δευτέρας και τις τελευταίες δυο εβδομάδες προσέφερε πολιτική στήριξη στην κυβέρνηση στον εκλογικό νόμο και στην πρόταση εξεταστικής επιτροπής. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι έδειξαν εξ αρχής την πολιτική τους δυσανεξία στις προτάσεις Τσίπρα. Πεδίο συναίνεσης δύσκολα θα βρεθούν και με το ΚΚΕ.

Με την αντιπολίτευση στην άρνηση και το κόμμα σε απροθυμία, η διαδικασία της αναθεώρησης θα πάρει μορφή λαϊκής διαβούλευσης. Αυτό τουλάχιστον υπόσχονται οι κυβερνητικοί. Πασπαλίζουν μάλιστα την πρότασή τους με ολίγη από συμβουλευτικά δημοψηφίσματα για να προσφέρουν μια επίφαση άμεσης δημοκρατίας. Κοινώς, νέα διλήμματα, νέοι διχασμοί.

Η πραγματική μάχη όμως αφορά τη Βουλή και ακουμπά στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Εκεί όπου οι συσχετισμοί δεν είναι ευνοϊκοί –το απέδειξε η εμπειρία της προηγούμενης εβδομάδας με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου.

Οι πολιτικοί αρχηγοί στην αντιπολίτευση –πλην ίσως του Λεβέντη –χρεώνουν στον Τσίπρα έναν συνεχή πολιτικό τακτικισμό σε όλες τις μέχρι τώρα επιδιωκόμενες θεσμικές αλλαγές. Και διακρίνουν ακόμη μία, στην κυβερνητική πρόταση της συνταγματικής αναθεώρησης. Για τους κυβερνητικούς η άσκηση της συναίνεσης ξεκινά με φόντο το κτίριο της Βουλής. Λογικό, αφού δεν τόλμησαν να ξεκινήσουν δημοσίως τη συζήτηση στο ίδιο τους το κόμμα.