ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΣΜΟΣ

Η ασθένεια έχει όνομα. Λέγεται καθεστωτισμός. Προσβάλλει κυβερνήσεις –ασχέτως κόμματος.

Παραδείγματα από εποχής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπάρχουν άφθονα. Δεν χρειάζεται όμως να τα επαναφέρουμε, διότι τα συμπτώματα αυτά εκρίθησαν από τον ελληνικό λαό, με αποτέλεσμα η ισχύς των εν λόγω κομμάτων –σε έδρες και ποσοστά –να έχει απομειωθεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν τα βλέπουν όλα αυτά οι νυν κυβερνώντες. Παρότι βλέπουν δημοσκοπήσεις –και αυτές που δημοσιοποιούνται και αυτές που παραλαμβάνουν οι ίδιοι.

Το να επιλέγεις τον αύλειο χώρο της Βουλής ως σκηνικό για κομματική εκδήλωση περί του Συντάγματος –με τα αναγκαία κόκκινα πανό –αποτελεί ένδειξη καθεστωτισμού. Το θεσμικό περιβάλλον δεν είναι έρμαιο των σκηνοθετικών ορέξεων της εκάστοτε εξουσίας.

Το να εκφράζεσαι με αγοραίο τρόπο από το πρώτο έδρανο της κυβέρνησης, ενώ την εκπροσωπείς ως υπουργός Οικονομικών, το να ποδοπατάς τις διαδικασίες και να συγχέεις το προσωπικό με το πολιτικό, αποτελεί ένδειξη καθεστωτισμού. Η Ολομέλεια δεν είναι χώρος όπου όλα επιτρέπονται σε όποιον έχει την εξουσία.

Το να μεταδίδεται σε απευθείας μετάδοση από τα κρατικά ΜΜΕ ένα αμάλγαμα εξαγγελιών του Πρωθυπουργού ενώπιον σιωπηλών υπουργών και το να αξιολογείται αρνητικά η επιλογή των άλλων ΜΜΕ να μη σταματούν το πρόγραμμά τους κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει μια δημόσια ομιλία, αποτελεί, κι αυτό, ένδειξη καθεστωτισμού. Η ενημέρωση –και το δικαίωμα των δημοσιογράφων να αξιολογούν την ειδησεογραφική αξία των γεγονότων –δεν υποτάσσεται στην εκάστοτε εξουσία.

Οποιος κυβερνά τα θέλει όλα δικά του. Ο Ξέρξης μαστίγωνε τη θάλασσα. Οι νυν κυβερνώντες κακοποιούν θεσμούς, διαδικασίες και λειτουργίες του πολιτεύματος. Οσο αυτό λειτουργεί, ουδείς μπορεί να γίνει καθεστώς.