Εχει δίκιο ο Τσακαλώτος, αλλιώς ακούγεται το θράσος στα εβραϊκά. Λες «χούτσπα» (chutzpah)και γεμίζει το στόμα σου (εκείνος βέβαια το πρόφερε στη Βουλή «τσάτσπα» παρασυρμένος μάλλον από το υπερβάλλον πάθος του και τις οξφορδιανές σπουδές του). Ο στόχος του υπουργού Οικονομικών, ως αντ’ αυτού, ήταν να χρησιμοποιήσει αυτό το εύρημα για να επιτεθεί στην αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα, όμως, έδωσε τον πιο επιτυχημένο, τον πιο καίριο, τον πιο λιτό και περιεκτικό τίτλο σε μια διακυβέρνηση όπου ο ίδιος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Θέλει θράσος, πράγματι, να έχεις μεγαλώσει όπως ο Τσακαλώτος και να ειρωνεύεσαι τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη «δύσκολη παιδική του ηλικία».

Θέλει θράσος να είσαι ο υπουργός Εργασίας αυτής της κυβέρνησης και να ισχυρίζεσαι, ξανά και ξανά, ότι δεν έχουν μειωθεί οι κύριες συντάξεις ούτε κατά ένα ευρώ.

Θέλει θράσος να είσαι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη αυτής της κυβέρνησης και να λες ότι η κατάληψη του ΑΠΘ από τους αντιεξουσιαστές αντιμετωπίστηκε με επιτυχία και «κόκκινες γραμμές» (όταν η Σύγκλητος κατηγορεί την κυβέρνηση ότι ανέχθηκε τους βανδαλισμούς και άφησε το πανεπιστήμιο μόνο του).

Θέλει θράσος, πάνω απ’ όλα, να είσαι ο επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης και να κατηγορείς τους προηγούμενους ότι αποδέχθηκαν το πείραμα της κοινωνικής λεηλασίας για να συνεχίσουν να κυβερνούν.

Το θράσος, βέβαια, για να ριζώσει, να πολλαπλασιαστεί και να ευδοκιμήσει, χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες. Χρειάζεται ένα πολιτικό περιβάλλον όπου βασιλεύει η ανεπάρκεια: το άηθες σχόλιο του Τσακαλώτου για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε αρχικά δεκτό από τον βουλευτή της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα με κραυγές για τα ελληνικά του! Ο καθωσπρεπισμός: δεν θα έπρεπε ο υπουργός Αμυνας, ύστερα απ’ αυτό που έγραψε για τη Φώφη Γεννηματά, να αντιμετωπιστεί στο Προεδρικό Μέγαρο από την αντιπολίτευση ως απόβλητος; Τα ενοχικά σύνδρομα: η Νέα Δημοκρατία είναι φορτωμένη με τόσες αμαρτίες ώστε πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς ότι δεν είναι ελέφαντας. Η πολυδιάσπαση: αν η Κεντροαριστερά είχε δείξει όλα αυτά τα χρόνια ωριμότητα και είχε συγκροτήσει έναν ισχυρό πόλο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε το θράσος να παρουσιάζει την πολιτική του ως αριστερή, κάποιον άλλον όρο θα έβρισκε.

Αυτό θα συμβεί: σε μια επίδειξη φυγής προς τα εμπρός, οι επαγγελματίες θρασείς θα συνεχίσουν να κυβερνούν με όλο και περισσότερο θράσος, αποδίδοντας τα αποτελέσματα της ολέθριας πολιτικής τους στο θράσος των αντιπάλων τους.