Αναφορά πρώτη: ελέχθη από πολιτικό που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο τις τελευταίες δεκαετίες, όταν πριν από λίγα χρόνια είδε αρχηγό κόμματος στο βήμα της Βουλής να στρώνει το πίσω μέρος του σακακιού του: «Αν θέλεις να γίνει πρωθυπουργός, ανεβαίνεις στο βήμα με στρωμένο σακάκι». Αναφορά δεύτερη: από τον Γιώργο Κιμούλη, όταν κάποτε γίναμε μάρτυρες έντονου καβγά μεταξύ δύο φίλων, ο ένας εκ των οποίων φόρεσε ό,τι βρήκε βγαίνοντας από τη θάλασσα: «Οταν τσακώνεσαι, πρέπει να προσέχεις τι φοράς. Κινδυνεύεις, ενώ έχεις δίκιο, να γελοιοποιηθείς». Αναφορά τρίτη: σε μια κουβέντα περί μίνι με τη Ζωή Λάσκαρη, μου έλεγε ότι εκείνη πρωτοφόρεσε το μίνι στην Ελλάδα. Αλλά ποτέ με ψηλά τακούνια για να μην κάνει «δεύτερο».

Αυτές οι σημειολογικές παρατηρήσεις περί ρούχων, διατυπωμένες όχι από ειδικούς της μόδας αλλά από καλούς παρατηρητές του τοπίου της πραγματικότητας, μου ήρθαν στον νου καθώς έβλεπα στιγμιότυπα από τη δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ας προσπεράσω την ντυμένη εορταστικό πακέτο κυρία Αυλωνίτου, το πηγαινέλα των ξεμανίκωτων μπράτσων της κυρίας Χριστοδουλοπούλου ή την εκτός τόπου και χρόνου καναρινί εσθήτα της κυρίας Μάρκου. Το καλό γούστο δεν είναι προαπαιτούμενο στην πολιτική. Ομως το παντελόνι κολάν (ακόμη και στις γάμπες) του Αλέξη Τσίπρα και το βαφτιστικό σακάκι με το έτοιμο να εκτοξευθεί κουμπί δεν δείχνουν, απλώς, ότι ο Πρωθυπουργός πάχυνε αλλά τη μη αφομοιωμένη από τον ίδιο συνείδηση της δημόσιας εικόνας του. Και σε τέτοιες θέσεις, το να αδιαφορείς για τη δημόσια εικόνα σου δεν δείχνει εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αλλά περιφρόνηση στους άλλους.

Τελευταία Νέα