Είναι συνεπής ο Παύλος Πολάκης στη διάχυση της καφενειακής αργκό με την οποία έχει επιφορτίσει τον εαυτό του. Σαν έτοιμος από καιρό –και αφού έφερε προφανώς μια γύρα σε πυρήνες επίδοξων ψηφοφόρων –έριξε τις διαδικτυακές ρουκέτες του: ο «Κούλης», ο «εφτάψυχος» (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης) και η «Ντόρα». Με αυτές τις λέξεις περιέγραψε τους κομματικούς του αντιπάλους. Είναι αντίπαλοι χωρίς ιδιότητες. Απογυμνωμένοι από πολιτικές αξίες, ελλείμματα ή αδυναμίες. Ο πολυθρύλητος λαός μιλάει γι’ αυτούς με τα μικρά τους ονόματα ή με παρατσούκλια. Και επειδή ο κομματικός λόγος είναι ο καθρέφτης του καφενειακού, ο υπουργός της συγκυβέρνησης ακολούθησε το Μέγα Θυμικό Λεξικό. Είναι συνεπής ο Πολάκης όταν κλιμακώνει την απαξίωση των κατά φαντασίαν συστημικών αντιπάλων μετά τη φραστική επίθεση σε δημοσιογράφους και την ανακάλυψη των «βοθροκάναλων» (μαζί με τον Κασιδιάρη, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι).

Είναι συνεπής σε μια γραμμή που απαιτεί την κατασυκοφάντηση της αντίθετης γνώμης με ένα αναπόδεικτο τιτίβισμα, μια χολερική ανάρτηση στο facebook, ένα υβριστικό non paper. Το ίδιο είχε επιχειρήσει ο τομέας Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ με περυσινή ανακοίνωση κατά του Πύρρου Δήμα, επειδή ο τελευταίος απευχόταν τις ουρές των συσσιτίων ελέω δημοψηφίσματος. «Μπορεί να δοξάσατε τη χώρα με τις αθλητικές σας επιτυχίες, όμως ντροπιάζετε το λαό μας με την πολιτική σας στάση. Παρακαλούμε σωπάστε μήπως και προλάβετε να περισώσετε μέρος της υστεροφημίας σας» έφτασε η ντιρεκτίβα στον πρώην βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, που πρόσφατα επιλέχθηκε ως τεχνικός στην Ομοσπονδία Αρσης Βαρών των ΗΠΑ. Πίσω από την ξύλινη διατύπωση η υπονόμευση δούλευε σαν το σαράκι: όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι, αλλά ορισμένοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους.

Στο πέρασμά του από τον δημόσιο λόγο το βαθύ κράτος του λαϊκισμού σαρώνει τους συμβολισμούς του πολιτικού πολιτισμού. Οι ινστρούχτορές του αντλούν κελεύσματα από τα πάσης φύσεως καφενεία, όπου τίθεται εν αμφιβόλω η κοινή λογική. Ο συριζαϊκός Τομέας Αθλητισμού του 2015 είναι ο Πολάκης του 2016. Και συνδετικός τους κρίκος ο λόγος του μίσους που δεν ξεχωρίζει τους «γερμανοτσολιάδες» από το «σύστημα» και τους πολιτικούς αντιπάλους από τους «ενδοτικούς». Ο πολάκειος τσαμπουκάς λειτουργεί σαν παυσίπονο για τις αυταπάτες που γέννησαν το νέο Μνημόνιο. Και λογίζεται σαν νίκη εναντίον του παλαιού συστήματος. Αλλά είναι από τη γέννησή της πύρρειος.

Τελευταία Νέα