Eνα ισπανικό ρητό λέει πως από την αγάπη και τη σούπα οι πρώτες κουταλιές είναι οι καλύτερες.

Ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε ήδη αρκετές φορές το κουτάλι, φαίνεται ωστόσο πως δεν έχει αντιληφθεί ακόμα τη γεύση της σούπας και συνεχίζει ακάθεκτος.

Εδώ και μια δεκαετία η ομάδα του Πειραιά δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στην ισπανική αγορά για να ψωνίζει τα υλικά με τα οποία προσπαθεί να φτιάξει τη δική της γκασπάτσο.

Ντάνι, Χαβίτο, Μιγκέλ Τόρες, Μόισες Ουρτάδο, Αλμπερτ Ριέρα, Πάμπλο Ορμπάιθ. Ποιους να πρωτοθυμηθούμε από τους Ισπανούς που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού κατάφεραν να δώσουν γεύση στη σούπα του Ολυμπιακού. Οι υπόλοιποι αποδείχθηκαν άνοστοι και υπερτιμημένοι. Το ποδοσφαιρικό θαύμα της Ισπανίας αποδείχθηκε, ως εξαγωγικό προϊόν, μια τεράστια φούσκα.

Ξαφνικά οι εκπρόσωποι του ισπανικού ποδοσφαίρου, παίκτες, προπονητές, ακόμα και γυμναστές, έτυχαν αντιμετώπισης όμοιας με τα 44 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που διαθέτει η πατρίδα τους.

Οι φούσκες άρχισαν να σκάνε γεμίζοντας ερωτηματικά τον ουρανό. Σολδάδο, Νεγρέδο, Πέδρο. Ο μόνος που δεν τα έχει δει ακόμα είναι ο ονειροδίαιτος Ολυμπιακός. Οι Ισπανοί ανήκουν σε ένα δικό τους ποδοσφαιρικό σύμπαν, είναι ετερόφωτοι και τροφοδοτούνται ενεργειακά από τον τρόπο με τον οποίο έχουν διδαχθεί να αγωνίζονται μέσα στο σύνολο. Εξω από αυτό, σβήνουν.