Οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης συνάντησαν τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά κανείς δεν κατάφερε να εκμαιεύσει τις πραγματικές προθέσεις του για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο. Στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας φτιάχνει ένα μάτριξ, έναν πίνακα σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, όπου προσπαθεί να εντοπίσει κοινά σημεία σύγκλισης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης στα πέντε πεδία αλλαγών που προτείνει: το μπόνους του πρώτου κόμματος, το όριο εισόδου στη Βουλή, το σπάσιμο των περιφερειών, την ψήφο στα 17 και την ψήφο των ομογενών. Αν αυτό πάντως αποτυπωθεί σε χαρτί, με βάση όσα έχουν πει οι αρχηγοί των κομμάτων, είναι αδύνατο να μετρηθούν 200 ψήφοι της αυξημένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που απαιτούνται για την άμεση εφαρμογή του νόμου στις επόμενες εκλογές. Κοινώς, το πλάνο αλλαγής του νόμου με συναίνεση της αντιπολίτευσης δεν βγαίνει.

Υπάρχει μήπως σχέδιο απλής και άδολης αναλογικής; Αν ρωτήσεις κάποιους κυβερνητικούς σου απαντούν ναι, ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να εφαρμόσει την απλή αναλογική που ήταν διαχρονικό πρόταγμα της Αριστεράς. Βρέθηκε όμως η Φώφη Γεννηματά να θυμίσει ότι η ίδια είχε ζητήσει από τον Πρωθυπουργό να τη φέρει προς ψήφιση το καλοκαίρι του 2015, όταν υπήρχαν διαθέσιμοι βουλευτές της αντιπολίτευσης να την υπερψηφίσουν, αλλά τότε οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί ήταν άλλοι. Η κυβέρνηση πήγε σε εκλογές με φόρα από το δημοψήφισμα και κέρδισε, μαζί με την πρωτιά και το μπόνους των 50 εδρών.

Αν στην κυβέρνηση καταλήξουν στο «ψηφίζουμε την απλή αναλογική χωρίς μπόνους», τότε είναι προφανές ότι στο Μαξίμου επιλέγουν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, που βρίσκεται –βάσει δημοσκοπήσεων –σε τροχιά πρωτιάς. Και επιδιώκουν έτσι να κρατήσουν για τον εαυτό τους ρόλο στην επόμενη ημέρα ενός κατακερματισμένου και ετερογενούς πολιτικού σκηνικού. Πρόκειται όμως για στρατηγική υψηλού ρίσκου αφού τον νόμο αυτόν, που θα εφαρμοστεί στις μεθεπόμενες εκλογές αν δεν υπερψηφιστεί από 200 βουλευτές, μπορεί τελικά να τον βρει μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η Νέα Δημοκρατία.

Οποια κι αν είναι η στρατηγική που θα επιλέξει τελικά το Μαξίμου, υποκρύπτει τον φόβο των κομμάτων που νιώθουν την πολιτική τους κυριαρχία να εξαντλείται και καταφεύγουν στο τρικ ενός αναλογικότερου συστήματος, που δυσκολεύει τη δημιουργία σταθερής κυβέρνησης. Το γεγονός ότι κυβερνητική πρόταση δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο τραπέζι αλλά είναι υπό διαμόρφωση, υποδηλώνει ότι κομμάτι της στρατηγικής του Μαξίμου είναι και η προσπάθεια προσεταιρισμού κάποιων πολιτικών δυνάμεων –με ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων στο κάδρο –ώστε σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας να βρεθεί ένας κορμός πρόθυμων κομμάτων για συνεργασία ακόμη και από τη δεύτερη θέση. Γίνεται έτσι φανερό ότι οι αλλαγές στον νόμο δεν αφορούν το περιεχόμενο του εκλογικού συστήματος –αν δηλαδή πρέπει να μειωθεί, να καταργηθεί ή να αλλάξει μορφή το μπόνους -, αλλά αντίθετα το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετεί τον εαυτό του στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό. Οπως όμως το έθετε ένας από τους πολιτικούς αρχηγούς, πλέον είναι όλοι καχύποπτοι και υποψιασμένοι απέναντι στους κυβερνητικούς τακτικισμούς.