Παπανούτσος και φιλία στα χρόνια των σόσιαλ μίντια; Οχι. Το δικαίωμα της ψήφου στις γυναίκες. Η χρησιμότητα της λογοτεχνίας. Το μέλλον της ανθρώπινης περιπέτειας στο Διάστημα. Μια οικονομία κρίνεται μόνο από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της; Η σχέση πατέρα – γιου. Η οικολογική συνείδηση. Και –με αφορμή την προσφυγική κρίση – η έννοια των συνόρων.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ιταλίας δεν είναι από τα καλύτερα στην Ευρώπη. Αλλά από τα πολλά θέματα που είχαν να επιλέξουν οι υποψήφιοι του Εθνικού Απολυτηρίου στο μάθημα της Εκθεσης, φαίνεται ότι έχει αφήσει πίσω του τις αγκυλώσεις, τις κοινοτοπίες, τους ψυχαναγκασμούς και τη δυσανεξία απέναντι στην επικαιρότητα που ταλαιπωρούν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η χρησιμότητα της λογοτεχνίας ήταν ασφαλώς ένα θέμα SOS για τους μαθητές –ο Εκο άφησε την τελευταία του πνοή μόλις πριν από τέσσερις μήνες για να αγνοηθεί από τους εξεταστές. Το θέμα όμως –όπως και όλα τα υπόλοιπα –δεν είχε ίχνος νοσταλγίας για ένα παρελθόν αγνό και αμόλυντο από την τεχνολογία. Αντίθετα, το μέλλον προβάλλεται ως διαδρομή που ανοίγει νέους ορίζοντες –στο Διάστημα, στο περιβάλλον, στα όρια των κρατών. Εκεί το μέλλον είναι αυτό που πρέπει να είναι: μια διαρκής ανατροπή των σταθερών του παρελθόντος.

Την ώρα που πολλοί ιταλοί μαθητές ετοιμάζονται να συνεχίσουν στις πανεπιστημιακές σχολές της αρεσκείας τους, οι Ελληνες ταλαιπωρούνται με τη συμπλήρωση ενός Μηχανογραφικού Δελτίου κρυφών παραμέτρων και πονηρών μεταβλητών. Αν έπρεπε να εφευρεθεί μια γραφειοκρατική σπαζοκεφαλιά για να παίρνουν οι νέοι άνθρωποι μια γεύση από το δυσλειτουργικό κράτος που τους περιμένει, θα ήταν ακριβώς αυτή. Από αυτή την άποψη, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν χρειάζεται απλώς μια αλλαγή, αλλά μια κάθαρση. Κι ας ξεκινήσει κι απ’ την Εκθεση.

Τελευταία Νέα