[Θεωρείο] Σε λάθος χρόνο

Οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς θα μπορούσαν θεωρητικά να ολοκληρωθούν με ένα ευχαριστώ για το απρόσμενο δώρο που θα του έχουν προσφέρει συμφωνώντας στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αν όμως δεν υπάρξει συμφωνία θα ολοκληρωθούν σαν να μην είχαν γίνει ποτέ. Ή μάλλον θα σκεπαστούν από τη λήθη ενός καλοκαιριού που κανένας –κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κοινή γνώμη –δεν θέλει να του μείνει πολιτικά αξέχαστο: το φορτίο της κόπωσης από το περυσινό καλοκαίρι της διαπραγμάτευσης είναι τόσο βαρύ ώστε θα μπορούσε να καταρρεύσει ακόμη κι αν καθήσει πάνω του μια πολιτική μύγα.

Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση η αλλαγή του εκλογικού νόμου θα γίνει η πρώτη επικοινωνιακή φούσκα που θα έχει σκάσει πριν καν φουσκώσει. Θα έχει σκάσει στο κενό αέρος που δημιουργεί ο καύσωνας και στις συνθήκες της φυσικής αδιαφορίας που προκαλεί ο ιδρώτας που στάζει. Θα έχει σκάσει από το λάθος της κυβέρνησης να επιχειρήσει να αλλάξει την ατζέντα τώρα ενώ είχε κάθε λόγο να περιμένει το φθινόπωρο, δηλαδή τότε που πέφτει η φυσική θερμοκρασία και ανεβαίνει η πολιτική.

«Είναι χαμαιλέοντας. Το πρωί είναι κομμουνιστής, το μεσημέρι περονιστής, το απόγευμα αναρχικός, το βράδυ σοσιαλδημοκράτης, τη νύχτα πατριώτης». Το είπε πριν από μερικές ημέρες η Σουζάνα Ντίαθ των ισπανών Σοσιαλιστών για τον Πάμπλο Ιγκλέσιας του Podemos. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα πάρουν ακόμη μια γεύση του πολιτικού χαμαιλεοντισμού του Αλέξη Τσίπρα όταν από τη μία συνάντηση στην άλλη θα αλλάζουν το μπόνους του πρώτου και το πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Μόνο που στην πολιτική δεν αρκεί να αλλάζεις χρώμα από βαθύ κόκκινο σε απαλό ροζ ανάλογα με τον ποιον έχεις απέναντί σου. Πρέπει να ξέρεις και πότε να αλλάζεις. Κι ο Πρωθυπουργός αυτήν τη φορά φαίνεται να έχασε την αίσθηση του τάιμινγκ.