Θυμάμαι έναν φίλο και συνάδελφο που, δυστυχώς, δεν είναι πια μαζί μας. Αγωνιστής της Αριστεράς, στέλεχος των Λαμπράκηδων, είχε φυλακισθεί και βασανιστεί επί χούντας. Με παιδεία, ευαισθησίες και εξαιρετικό πολιτικό κριτήριο. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας κάνει την αυτοκριτική του και απηυδισμένος από πολλά, είχε αποστασιοποιηθεί από την τρέχουσα πολιτική. Και ασχολιόταν με ένα σπίτι που έχτιζε στον αγαπημένο του τόπο. Οταν, καμιά φορά, μου έλεγε όλο χαρά τα της οικοδομής, τον περιέπαιζα: «Μα καλά, κομμουνιστής εσύ, δεν είσαι εναντίον της ιδιοκτησίας;». «Βεβαίως! Των άλλων όμως» μου έλεγε και μου έκλεινε το μάτι.

Ο φίλος μου το έλεγε ως αστείο αφού, συμφιλιωμένος πλέον με τις αυταπάτες του, μπορούσε να αυτοσαρκαστεί. Οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ και οι χειροκροτητές τους όμως, αυτοεγκλωβισμένοι στο αδειανό πουκάμισο του αριστερού δόγματος, δεν ανεμίζουν μόνο την τρύπια παντιέρα του δικού τους ηθικού πλεονεκτήματος αλλά επιμένουν να ανακαλύπτουν το τεκμήριο της ανηθικότητας σε ό,τι απλώς δεν εκπορεύεται από αυτούς. Δεν αναφέρομαι στους λεκτικούς ακροβολισμούς των Φίλη και Νεφελούδη, αλλά στη δήλωση για το «Παραιτηθείτε» της σκληρής πλην, γενικά, ψύχραιμης Ολγας Γεροβασίλη, που είπε ότι πρόκειται «για ένα αίτημα το οποίο δεν απαντά σε ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και κινείται εχθρικά στη χώρα». Συνειρμική εκτίμηση βεβαίως αλλά περίμενα να κοτσάρει στο τέλος και ένα «l’ etat, c’ est moi». Με αυτά τα δεδομένα η σημερινή συγκέντρωση, άσχετα από το γιατί και από ποιους διοργανώνεται ή πόσο κόσμο θα μαζέψει, πετυχαίνει ήδη έναν στόχο. Επιταχύνει την απομάγευση της Αριστεράς.

Τελευταία Νέα