Tierra quemada. Σημαίνει καμένη γη και είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της «El Pais» με το οποίο η εφημερίδα περιγράφει την πολιτική κατάσταση στην Ισπανία δυο εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Ο υπεύθυνος της καμένης γης –λέει η «El Pais» –έχει ονοματεπώνυμο. Είναι ο Μαριάνο Ραχόι, που με τους προεκλογικούς του τακτικισμούς και την πρόθεσή του να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα ανάμεσα στον ίδιο και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos βυθίζει την Ισπανία σε μια διαρκή πολιτική κρίση. Ο δρόμος, δηλαδή, γίνεται ανηφόρα που επιπλέον οδηγεί στον γκρεμό.

Εδώ οι εκλογές είναι ακόμη μακριά. Το πολιτικό παιχνίδι, όμως, παίζεται πάντα με προεκλογικούς όρους. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου, η συνταγματική αναθεώρηση, τα δημοψηφίσματα «γνωμοδοτικού χαρακτήρα», με τα οποία η κυβέρνηση και ο Τσίπρας προσωπικά θα εκτονώσει το πάθος του με τις κάλπες αλλά και το γεγονός ότι θα ερμηνεύσει το αποτέλεσμα ως ανανέωση εντολής ακόμη κι αν οι πολίτες κληθούν να απαντήσουν για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα, υπηρετούν ακριβώς αυτή τη λογική.

Στην Ισπανία αυτοί που αρχίζουν να πιέζονται στις συμπληγάδες του νέου δικομματισμού είναι οι Σοσιαλιστές. Εδώ θα πιεστούν τα μικρότερα κόμματα από το δέλεαρ ενός αναλογικού εκλογικού συστήματος που θεωρητικά θα εξασφαλίσει την παρουσία τους στην επόμενη Βουλή. Απέναντι σε έναν Πρωθυπουργό που πολιτικά λειτουργεί ως ισπανός κατακτητής του 15ου αιώνα, οι επιλογές των μικρών είναι δύο. Η μία είναι να παίξουν τον ρόλο των ιθαγενών και να δεχθούν την απλή αναλογική σαν καθρεφτάκια και χάντρες. Η άλλη είναι να επιστρέψουν το δώρο πίσω. Γιατί, αντίθετα από την εύφορη γη που κατακτούσαν οι ισπανοί κατακτητές, αυτή εδώ –όπως θα έλεγε και η «El Pais» –είναι εντελώς quemada. Καμένη.