Αν δεν ξέρει κάποιος ελληνικά, αν δεν αναγνωρίζει τα πρόσωπα, είναι αδύνατο να ξεχωρίσει στο βίντεο ποιος είναι ο υπουργός και ποιος ο διαμαρτυρόμενος. Στα προχθεσινά πλάνα από την Πτολεμαΐδα ο υπουργός έχει αρπάξει μέχρι και την ντουντούκα από τους διαδηλωτές και τους απευθύνεται με το μόνιμα οργίλο ύφος του –σαν να είναι εκείνος που ενέδρευε για να τους κράξει.

Θα μπορούσε να αποδώσει κανείς τα συνεχή κρούσματα έντασης στο ταμπεραμέντο του Παύλου Πολάκη. Θα μπορούσε να πει ότι φταίει το προσωπικό του ύφος που προκαλεί κύματα ίσης τραχύτητας. Και οι κράζοντες κράζονται.

Ομως, δεν συμβαίνει μόνο στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Συνέβη μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο και στον αβρότατο Κατρούγκαλο –που έγινε στόχος φραστικής επίθεσης στην Καλαμάτα. Συμβαίνει ολοένα και συχνότερα, όπου εμφανίζονται βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικά στελέχη.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μαζική διαμαρτυρία. Με την εξαίρεση του ΚΚΕ, οι κοινοβουλευτικές και κοινωνικές δυνάμεις που την αντιπολιτεύονται δεν έχουν τον τρόπο –και μάλλον ούτε την πρόθεση –να πιέσουν την κυβέρνηση στο πεζοδρόμιο. Τα συνδικάτα ήταν ήδη ξεψυχισμένα. Και οι γραβάτες συνήθως δεν συνδυάζονται με λιωμένες σόλες.

Το γεγονός, ωστόσο, ότι η πίεση προέρχεται από αυτόνομους πυρήνες αγανάκτησης δεν την καθιστά ανίσχυρη. Η μνημονιακή πείρα έχει δείξει ότι ακόμη κι ένας, μοναχικός διαδηλωτής μπορεί να αποκτήσει επικοινωνιακό αντίκτυπο «οργισμένου πλήθους», αρκεί να εκσφενδονίζει τα σωστά φωνήεντα και να υπάρχει κινητό πρόχειρο να τον απαθανατίσει. Αυτή είναι μια πολιτική σκηνοθεσία που την ξέρουν πρώτοι εκείνοι που τώρα την υφίστανται.

Η πρωτοτυπία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο ίδιος εξακολουθεί να πολιτεύεται ως αγανακτισμένη εξουσία. Προσπαθεί ακόμη να ταΐσει τα αγαπημένα μίση –εκείνα που του επέτρεψαν να καρπωθεί στην κάλπη ένα μεγάλο μέρος της αγανάκτησης. Είτε από κεκτημένη ταχύτητα είτε επειδή δεν του μένει πια τίποτε άλλο, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να υφαίνει το αφήγημά του με συνθήματα ταξικού φθόνου και πολιτικού ρεβανσισμού.

Ο Πολάκης δεν μοιάζει με αυτούς που τον κράζουν μόνο στο ύφος. Μεταξύ τους υπάρχει βαθύτερη συνάφεια. Στην αυθόρμητη κίνησή του να δανειστεί την ντουντούκα τους αντικατοπτρίζεται η τακτική της κυβέρνησης να υποδύεται διαρκώς την αντισυστημική. Να υποκλέπτει από την αντιπολίτευση τα όπλα της καταγγελίας.

Πρόκειται για μια τακτική που βρίσκει ήδη τα όριά της. Η πολιτική που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζεται να εφαρμόσει για να μείνει στην εξουσία τον αποξενώνει από τα ακροατήρια που ο ίδιος διαπαιδαγώγησε. Γι’ αυτό και ο Πολάκης φαίνεται ήδη σαν καρικατούρα αγανακτισμένου απέναντι στους αγανακτισμένους που έμειναν πολιτικά ορφανοί.

Τελευταία Νέα