Οι εξελίξεις στο Μεταναστευτικό και το Προσφυγικό, οι κίνδυνοι της τζιχαντικής τρομοκρατίας αλλά και η άνοδος της άκρας (και ευρωφοβικής) Δεξιάς κάνουν αναγκαία τη συζήτηση, η οποία άρχισε να διεξάγεται ακόμα και σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Ο λόγος για την ασφάλεια και τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα θωρακίσουν τις ευρωπαϊκές χώρες από εισαγόμενους κινδύνους, αποκρούοντας τις φοβίες που ενισχύουν τα άκρα.

Σαφώς και δεν μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονο κράτος χωρίς την ύπαρξη ενός θεσμού όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, το οποίο θα έχει συνέχεια και ανεξαρτησία από την πολιτική χειραγώγηση. Αλλωστε, σε περισσότερες από 35 χώρες παγκοσμίως από τη Βραζιλία και το Ισραήλ μέχρι την Τσεχία και τη Γερμανία συναντάμε την ύπαρξη ενός κεντρικού συντονιστικού θεσμού χάραξης υψηλής στρατηγικής για την εθνική ασφάλεια. Στην Ελλάδα όμως πρέπει να πάμε δύο βήματα πίσω. Πριν φτάσουμε στη συγκρότηση ενός θεσμού όπως ένα τέτοιο Συμβούλιο ή μιας αντίστοιχης δομής η οποία θα περιλαμβάνει την εθνική άμυνα, τις πληροφορίες, τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική, την εσωτερική ασφάλεια, την πολιτική προστασία και τη διαχείριση κρίσεων, είναι αναγκαία μια εθνική συμφωνία για την ασφάλεια.

Μια εθνική συμφωνία που θα βασίζεται σε μια συλλογική αντίληψη για την ασφάλεια, τις απειλές και τους κινδύνους. Η έννοια της ασφάλειας είναι ιδεολογικά φορτισμένη και είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές προσεγγίσεις τόσο στα αίτια της ανασφάλειας όσο και στις απειλές και τους κινδύνους, αλλά και στα μέσα προστασίας των πολιτών. Ειδικότερα, όταν η συζήτηση πηγαίνει σε θέματα ασφάλειας με ξεκάθαρες πολιτικές ρίζες όπως είναι η τρομοκρατία, οι αντιπαραθέσεις είναι έντονες και οι οπτικές αντιθετικές. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να υπάρξει κοινός παρονομαστής για τις απειλές, στις οποίες περιλαμβάνονται η τρομοκρατία, η ριζοσπαστικοποίηση και οι επιπτώσεις των μεταναστευτικών ροών, πρέπει να συμφωνήσουμε στις απειλές, ώστε να μπορέσουμε να τις ιεραρχήσουμε και να αξιολογήσουμε τα μέσα που έχουμε ως κράτος για την πρόληψη, την αντιμετώπιση και τη διαχείριση των απειλών και των κινδύνων. Παράλληλα, πρέπει να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στην εξωτερική και στην εσωτερική διάσταση της ασφάλειας, καθώς το σύγχρονο περιβάλλον ανασφάλειας δεν μας δίνει τη δυνατότητα διαχωρισμού θεμάτων όπως η τρομοκρατία που τέμνουν τις δύο αυτές διαστάσεις.

Χωρίς ιδεοληψίες και μικροπολιτικά συμφέροντα πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε μια εθνική συμφωνία για την ασφάλεια, είναι υπαρξιακή προτεραιότητα για την Ελλάδα.

Ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος είναι διεθνολόγος, διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας

Τελευταία Νέα