ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Τουλάχιστον θα έχει πάντα τις φωτογραφίες με την Ανγκελα Μέρκελ. Οι χθεσινές εικόνες από την Κωνσταντινούπολη, με τον Αλέξη Τσίπρα και τη γερμανίδα καγκελάριο μέσα στα χαμόγελα, διαφέρουν από τα περσινά ενσταντανέ των Βρυξελλών. Τότε γελούσε μόνο ο έλληνας Πρωθυπουργός. Η φυσιογνωμία της Μέρκελ ήταν σφιγμένη και ανεπαίσθητα σκυθρωπή. Τώρα, αντιθέτως, μειδιά πλατιά και αυτή. Οχι άδικα. Ο Τσίπρας είναι η καλύτερη διαφήμιση της λιτότητας και αποτελεί τη ζωντανή ενσάρκωση όχι μόνο της γερμανικής Ευρώπης αλλά και της πολιτικής επικυριαρχίας της καγκελαρίου που έφερε τον Τσίπρα εκεί που τον ήθελε. Να ψηφίζει δηλαδή μόνος ένα σκληρό πακέτο μνημονιακών μέτρων. Μόνος –ή μάλλον μαζί με τον εταίρο που αρέσει στους Ευρωπαίους να ξεχνούν. Δηλαδή τον Πάνο Καμμένο.

Στο θέμα της εξουσίας, η ψυχή των πολιτικών είναι, ασφαλώς, άβυσσος. Αλήθεια –αξίζει τόσο η εξουσία ώστε να κάνεις κυβέρνηση με έναν απωθητικά ακραίο δεξιό; Ή να ψηφίζεις άγρια, αγριότατη λιτότητα; Ούτως ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η νέα μεγάλη ελπίδα της δημοσιονομικά ορθόδοξης ευρωζώνης. Και οι χιλιάδες λέξεις του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε το Σαββατοκύριακο, συσχετιζόμενες με άλλα κείμενα όπως η ανάλυση της Κομισιόν για τη βιωσιμότητα του χρέους, αποκαλύπτουν σιγά σιγά τα μυστικά και τα ψέματα μιας διακυβέρνησης που δεν είναι πρώτη –ή έστω δεύτερη –φορά Αριστερά αλλά τρίτη φορά Μνημόνιο.

Πίσω όμως από τη φρίκη των έμμεσων και άμεσων φόρων, διακρίνεται ο μονόδρομος των αποκρατικοποιήσεων. Αποτελεί ειρωνεία της Ιστορίας ότι ο ριζοσπαστικός βολονταρισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει ως καταλύτης για να σπάσει το μπετόν αρμέ του κρατισμού που ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της Μεταπολίτευσης, ασχέτως ποιος κυβερνούσε. Ηδη στον πολιτικό λόγο του Πρωθυπουργού εμφανίστηκε η λέξη μεταρρυθμίσεις. Ουδέν κακόν αμιγές καλού –και στην πολιτική.