Αναζήτηση
Οσο ακούς τις τετριμμένες, στομφώδεις κοινοτοπίες του Προκόπη Παυλόπουλου τόσο αναπολείς τον λιτό, δωρικό λόγο του Κωστή Στεφανόπουλου.
Οσο υφίστασαι την επικοινωνιακή βουλιμία του Προκόπη Παυλόπουλου τόσο νοσταλγείς τη διακριτική παρουσία του Κωστή Στεφανόπουλου. Ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας τσουγκρίζει αβγά στην Κιβωτό του Κόσμου και μετά μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε. Αντιθέτως, από σπόντα και μόνον, κάποιοι από μας μάθαμε πόσο ουσιαστικά βοήθησε όσους είχαν ανάγκη ο Στεφανόπουλος. Ποτέ δεν το διαφήμισε, ποτέ δεν το διαλάλησε, ποτέ δεν το κρέμασε στα μανταλάκια.
Μετά την πενταετία Χρήστου –λέγε με και «Τσαρίνα πασών των Ρωσιών» –Σαρτζετάκη και τη θητεία Καραμανλή –που ασφυκτιούσε μέσα στο συνταγματικά στενό κοστούμι του ΠτΔ –ήρθε ο καλύτερος μακράν Πρόεδρος που είχαμε ποτέ: ο Κωστής Στεφανόπουλος. Αλλο ύφος, άλλο ήθος, άλλη ποιότητα. Ακόμα πιο μελανή η αντίθεση του «τότε» με το «τώρα»: η σημασία να είναι κανείς Προκόπης σε χρόνια πέτρινα και καιρούς χαλεπούς –αποδεικνύεται άκρως επώδυνη γι’ αυτόν τον τόπο.
Στην επικαιρότητα και πάλι –για λάθος λόγους –ο Προκόπης Παυλόπουλος. Η εμπνευσμένη και πρωτότυπη δήλωσή του «το νόμισμα υπηρετεί τον άνθρωπο, τι είναι ο άνθρωπος, ένα τίποτα, τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αλίμονο» πυροδότησε εκ νέου τα σενάρια περί δραχμής. Ο δε Πρωταγόρας –απ’ τον τάφο του –τον έκανε ρόμπα, συνταγματολόγο άνθρωπο.
Πρώτος ο Γιάννης Κουτσομύτης στο blog του επεσήμανε την πατάτα. Οι άλλοι συνάδελφοι ακολούθησαν μετά –να τα λέμε αυτά.
Γράφει επί λέξει ο Κουτσομύτης:
«Δήλωσε λοιπόν σήμερα ο ΠτΔ με στόμφο αμπελοφιλόσοφου ότι «η οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνον όταν υπηρετούν τον άνθρωπο. Η ρήση του Πρωταγόρα συνιστά τον κοινό ευρωπαϊκό δείκτη πορείας: Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».
Και θα μπορούσε να πει κάποιος: «Και πού είναι το πρόβλημα με αυτή τη φράση;»
Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι ο Πρωταγόρας δεν είπε αυτό που δόλια συνέδεσε σήμερα ο Παυλόπουλος. Ανατρέχοντας στη θητεία μου στη Φιλοσοφική Αθηνών θυμήθηκα την πλήρη φράση του Πρωταγόρα, όπως την μετέφερε ο Πλάτωνας στον «Θεαίτητο»: «πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων, ὡς οὐκ ἔστιν».
Η φράση αυτή καθόλου δεν αναφέρεται στα χρήματα με την οικονομική έννοια αλλά στις αξίες και τις αρχές (principles). Οπότε μια επί της ουσίας μετάφραση αυτής της ρήσης του Πρωταγόρα θα μπορούσε να είναι «Μέτρο όλων των αξιών και αρχών είναι ο άνθρωπος. Και αυτών που υπάρχουν, για το ότι υπάρχουν, και αυτών που δεν υπάρχουν, για το ότι δεν υπάρχουν»».
Ουδείς γνωρίζει αν η διαστρέβλωση της ρήσης του Πρωταγόρα ήταν εσκεμμένη ή απλώς illiterate –που λέμε και στα βόρεια προάστια, για να επιβεβαιώνουμε χωροταξικά κλισέ.
Ολοι όμως γνωρίζουμε τον βίο και την πολιτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Του ανθρώπου που –ως υπουργός Δημόσιας Διοίκησης –ενέκρινε 865.000 προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων. Που χαρακτήρισε τον ΕΝΦΙΑ αντισυνταγματικό και τον παραλλήλισε με «δήμευση περιουσίας». Που υπήρξε ο αρχιτέκτονας του σημερινού μας εκλογικού συστήματος, αυξάνοντας το μπόνους εδρών από 40 σε 50.
Ο Προκόπης υπήρξε το δεξί χέρι του Κώστα Καραμανλή. Ενός πρωθυπουργού που η θητεία του επαναπροσδιόρισε τον ορισμό της λέξης «μπάχαλο». Κι ύστερα βρέθηκε στο απυρόβλητο ΚΑΙ από Σαμαρά (λογικό;) ΚΑΙ από Τσίπρα (παράλογο;).
Ο νυν Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μόνο ποπ κορν που δεν πήρε για να παρακολουθήσει το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη. Τον πανικό της ακινησίας του ανεπιτυχώς αιτιολόγησε μετά ως «συνειδητή αποχή»: Για να μην παίξει λέει το παιχνίδι της Χρυσής Αυγής.
Εχουμε τον Πρόεδρο που μας αξίζει; Ή έχουμε τον Πρόεδρο που τους αξίζει –κι εμείς απλώς τον λουζόμαστε; «Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το ‘πε και δεν το ‘βρε ακόμα» που λέει κι ο μέγας Βάρναλης.
Στο μεταξύ, ας αφήσουμε τον κ. Παυλόπουλο να ξεσκονίσει τα ρητά του Σόλωνα. Ή του Πλάτωνα. Ή έστω του Εμπεδοκλή.
Γιατί ο Πρωταγόρας δεν του ‘κατσε καλά. Καθόλου καλά.
ΥΓ: Ο τίτλος παράφραση του «Η σημασία να είναι κάνεις σοβαρός» –θεατρικό έργο του Οσκαρ Ουάιλντ.
