Ελαμψε το Αγιο Φως στις λαμπάδες και τα στελέχη της κυβέρνησης διά της απουσίας τους. Αυτός είναι ο φετινός αναστάσιμος απολογισμός. Αφαντος και ο Πρωθυπουργός από τις εκκλησίες της Αίγινας –αφού αυτό είναι το νησί που προτιμήθηκε και πάλι από τους κυβερνώντες. Μοναδική εξαίρεση ο υπουργός Οικονομικών –άνθρωπος χαμηλών τόνων και συνεπής στις θέσεις του –άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του –που εθεάθη, αυτός τουλάχιστον, σε ιερό ναό της Αίγινας το βράδυ της Ανάστασης.

Αν οι κυβερνητικοί απέφυγαν τις, ελέω Πάσχα, στενές επαφές με τους πολίτες είναι γιατί οι ίδιοι δεν πιστεύουν τις ανακοινώσεις –ας μην πούμε: την προπαγάνδα –τους. Αφελείς δεν είναι για να θεωρούν πως η εκτίμηση της Κομισιόν ότι η ύφεση θα είναι φέτος 0,3% και όχι 0,7%, αρκεί για να ανθίσουν οι πασχαλιές και τα χαμόγελα. Διότι η χώρα πήγαινε για ανάπτυξη φέτος και υπέστη σοβαρό –ας ελπίσουμε: όχι ολέθριο –πισωγύρισμα.

Δυστυχώς το επεισόδιο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση της χώρας ήρθε απλώς για να επικυρώσει το σενάριο της χαμένης δεκαετίας. Τα τρύπια μαθηματικά των κυβερνώντων δεν αλλάζουν τη θλιβερή αλήθεια που βιώνει η κοινωνία. Στην πολιτική τίποτε δεν εκδικείται χειρότερα από την πραγματικότητα. Αυτό εξηγεί και τους διαρκείς κυβερνητικούς ελιγμούς πίσω από τα παχιά λόγια και πέρα από τις πτήσεις με ελικόπτερα. Το δίλημμα είναι αμείλικτο: μέτρα ή κάλπες. Μόνο που τα νέα μέτρα θα μπορούσαμε να τα είχαμε αποφύγει αν η χώρα δεν εκτροχιαζόταν το ’15 –κάτι που, δυστυχώς, πάει να επαναληφθεί το ’16. Ενώ οι κάλπες, σε μια δημοκρατία, είναι αναπόφευκτες.