Η Ακρα Δεξιά δεν φημιζόταν ποτέ για τους τρόπους της. Στο σαβουάρ βιβρ του περιβάλλοντός της κυριαρχούν ο τραμπουκισμός και οι απειλές, η λεκτική και η φυσική βία, οι κουτσαβακισμοί και η λάσπη, η έλλειψη μέτρου και η απουσία ορίων, ο επιθετικός λαϊκισμός και η πολιτική απρέπεια. Είναι το σαβουάρ βιβρ εκείνων που, σε μια έκρηξη οργής κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, ο Βαγγέλης Βενιζέλος περιέγραψε ως «αλητάμπουρες».

Ηταν πάντα έτσι. Και είναι παντού. Από τη Γαλλία του Ζαν Μαρί Λεπέν και την Ιταλία του Ουμπέρτο Μπόσι έως τη Φινλανδία του Τίμο Σόινι, ο αξιακός κώδικας της Ακρας Δεξιάς ορίζεται από αυτόν τον συνδυασμό επιθετικού λαϊκισμού και πολιτικής απρέπειας. Αλλά και από μια αυθαίρετη όσο και βάρβαρη διχοτόμηση ανάμεσα στους αυθεντικούς πατριώτες και τους υποτιθέμενους προδότες, τους έντιμους ιδεολόγους και τους ακόρεστους κλέφτες, τους υπηρέτες του λαού και τους λακέδες του συστήματος. Ο αξιακός κώδικας είναι κοινός για όλες τις εκδοχές της Ακρας Δεξιάς –από τη λάιτ των Ανεξάρτητων Ελλήνων έως τη νεοναζιστική της Χρυσής Αυγής. Στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή, οι επικεφαλής των δύο κομμάτων δεν μίλησαν απλώς για τη διαφθορά και τη Δικαιοσύνη. Παρέδωσαν μαθήματα σαβουάρ βιβρ.

Καμία έκπληξη, το ύφος πάνω – κάτω ήταν αναμενόμενο. Αλλά εκείνο που δεν θα πάψει να εκπλήσσει είναι η ικανοποίηση με την οποία γίνεται δεκτός αυτός ο τρόπος πολιτικής συμπεριφοράς από τους βουλευτές της Αριστεράς. Είναι ο ενθουσιασμός τους για τις κορόνες του ακροδεξιού κυβερνητικού εταίρου, η θέρμη του χειροκροτήματός τους στο τέλος της ομιλίας του, το γέλιο της ευχαρίστησης, η αίσθηση της απόλαυσης για το θέαμα. Αυτή δεν είναι μια Αριστερά που έχει ξεχάσει απλώς το δικό της σαβουάρ βιβρ. Αλλά μια Αριστερά που έχει αρχίσει να μοιάζει επικίνδυνα με τον παλιό της διώκτη.

Τελευταία Νέα