Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου φαίνεται να έχουν αντιληφθεί πλέον ότι βρίσκονται σε ένα οριακό σημείο. Με αφετηρία την 13η Ιουλίου του 2015 και μέχρι το τέλος του Απριλίου ολοκληρώνεται και τυπικά η φάση της προσαρμογής στο πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι ευρωπαϊκές και εγχώριες ελίτ. Ολοκληρώνεται δηλαδή η φάση της «μετάλλαξης» όπως την έχουν προσδιορίσει όσοι έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκεκριμένη ομάδα γνωρίζει πια ότι, έχοντας διαβεί τον Ρουβίκωνα, η σχέση της με την κοινωνία είναι υπό αμφισβήτηση και οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι για την ίδια και τους υποστηρικτές της. Για να μπορέσουν λοιπόν να διαχειριστούν τη νέα κατάσταση και κυρίως την οργή του κόσμου, ο Τσίπρας και η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου έχουν εκπονήσει μια τακτική, η οποία κινείται σε δύο επίπεδα. Βέβαια τα επικοινωνιακά τεχνάσματα έχουν «κοντά πόδια» και θα φανεί σύντομα. Ας το δούμε όμως το θέμα πιο αναλυτικά.

Η συμφωνία για την αξιολόγηση του προγράμματος είναι επί θύραις. Η διαδικασία πρόκειται να ολοκληρωθεί στις πρώτες εβδομάδες του Απριλίου –Φορολογικό, Ασφαλιστικό, κόκκινα δάνεια και ταμείο περιουσίας. Χρειάζονται λίγα ακόμη μερεμέτια για να κλείσει η συμφωνία. Οι δηλώσεις του Σόιμπλε, τα μηνύματα της γερμανικής καγκελαρίας αλλά και όσα έρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι απολύτως ενδεικτικά του θετικού κλίματος που έχει διαμορφωθεί. Η νομοθέτηση των προαπαιτουμένων της αξιολόγησης θα γίνει στο άψε – σβήσε στο όνομα της «ελάφρυνσης του χρέους». Κι όταν λέμε ελάφρυνση, σ’ αυτή την περίπτωση εννοούμε μια μικρή μείωση του επιτοκίου και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων. Αστεία πράγματα δηλαδή.

Πού είναι οι παλιές εποχές με τις υψηλές ρητορικές και τις μεγάλες προσδοκίες; Επειδή όμως τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι η συνταγή «αξιολόγηση και ρύθμιση χρέους» δεν είναι εύπεπτη ή, για να το πούμε αλλιώς, δεν μπορούν να προσφέρουν άρτο, διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για να προσφέρουν τουλάχιστον θέαμα. Ποιο είναι το θέαμα;

Είναι το επικοινωνιακό τέχνασμα με το οποίο προσπαθούν να θολώσουν την αποκρουστική εικόνα της πολιτικής τους. Είναι λοιπόν ο «εσωτερικός εχθρός» ο οποίος διαρκώς σκευωρεί εναντίον τους. Τα συμφέροντα. Αφού κατάπιαν αμάσητη τη συμφωνία του περασμένου Αυγούστου, εφαρμόζοντας το πιο σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, το οποίο ενισχύει την ερημοποίηση της κοινωνίας, ευθυγραμμιζόμενοι απολύτως με τις πολιτικές της ευρωπαϊκής και εγχώριας ελίτ, διαπίστωσαν αιφνιδίως ότι το παραμύθι δεν έχει δράκο –κι αποφάσισαν να ζωγραφίσουν έναν. Ομως δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς ανθρώπους για πολύ χρόνο. Την ταξική πολιτική, όπως κι αν την αμπαλάρουν, η κοινωνία την αντιλαμβάνεται όλο και πιο πολύ όλο και πιο γρήγορα. Και η στιγμή της κρίσης, όπως συμβαίνει σε αυτές τς περιπτώσεις, είναι εξαιρετικά οδυνηρή.

Τελευταία Νέα