Εχω με κάποιον διαφορετική άποψη σημαίνει ότι βλέπω το ίδιο πράγμα από διαφορετική σκοπιά, ότι αξιολογώ το ίδιο γεγονός με διαφορετικούς τρόπους, ότι προκρίνω διαφορετικές λύσεις για το ίδιο πρόβλημα. Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη. Κάθε διαφωνία προϋποθέτει ένα μίνιμουμ συμφωνίας. Πρέπει να συμφωνήσουμε ως προς τι διαφωνούμε. Αυτό εξασφαλίζει τον αλληλοσεβασμό των διαφωνούντων. Οταν δεν υφίσταται ούτε καν αυτό, δεν υπάρχει λόγος αντιπαράθεσης. Πρόκειται για μια δοκιμασία της λογικής αλλά και της ηθικής και για τις δύο πλευρές. Ανάλογα βέβαια με το πώς ερμηνεύει και προσμετρά η κάθε πλευρά τη λογική και την ηθική.

Καμία κουβέντα λοιπόν με όσους βιάστηκαν να αναζητήσουν τις ευθύνες της Ευρώπης στα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες. Με αυτούς που το πρώτο που είπαν ήταν περί σποράς και θερισμού. Το δικαίωμα να γυρίσει το βράδυ στο σπίτι του αυτός που το πρωί ξεκίνησε να πάει στη δουλειά του ή ο μαθητής από το σχολείο του είναι αδιαπραγμάτευτο. Καμία κουβέντα με όσους θεωρούν τα δεκάδες αθώα θύματα ένα παράπλευρο ατύχημα του νεοφιλελευθερισμού, της αποικιοκρατίας ή των σταυροφοριών. Ούτε και με αυτούς που ειρωνεύονται το κοινό πένθος. Και λίγα λόγια, όμως, με όσους πρωτίστως ανησυχούν όχι για την ασφάλεια των Ευρωπαίων και όσων διάλεξαν να ζήσουν εδώ, αλλά για πιθανά αντίποινα ρατσισμού. Θα έπρεπε να ξέρουν ότι, πέραν μεμονωμένων περιστατικών, στον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό δικάζουμε πριν καταδικάσουμε και δεν κόβουμε, παρουσία κοινού, το χέρι του κλέφτη, ούτε καίμε ανθρώπους σε κλουβιά σε δημόσια θέα.