Προχθές το βράδυ απονεμήθηκε το βραβείο Χορν στον 27χρονο ηθοποιό Αργύρη Πανταζάρα για την ερμηνεία του στον μονόλογο «ΑΩ» και στον «Βασιλιά Ληρ». Ηταν ευκαιρία για να ανατρέξω σε ένα από τα «ευαγγέλια» της εφηβείας μου, τα «Γράμματα σε έναν νέο ποιητή» του Ρίλκε. Εκεί περιγράφει το ταλέντο λέγοντας (σε ελεύθερη απόδοση) ότι αν υπάρχει κάτι που, αν δεν το κάνεις, δεν μπορείς να ζήσεις, αυτό είναι το ταλέντο σου –στη συγκεκριμένη περίπτωση η ποίηση. Με την εμπειρία της ηλικίας μου, διαπιστώνω τη διπλή ανάγνωση αυτή της ρήσης (κι ας με συχωρέσει η Lady Gaga που την έχει κάνει τατουάζ).

Αυτό το απαραίτητο μεγάλο Κάτι, σαν τον μεγάλο Αλλο του Λακάν, που είναι εκεί απέναντι σου και σε εγκαλεί, υπάρχουν δύο τρόποι να το προσεγγίσεις και να το «ενδυθείς». Ο ένας είναι να «μεγαλώσεις» εσύ για να χωρέσεις στη μεγαλειότητά του. Να υπερβείς τις δυνατότητές σου όπως έκανε αυτός ο εξαιρετικός ηθοποιός όταν, ως Μεφιστοφελής στον «Φάουστ», έμοιαζε να υπερβαίνει τις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης και σου έδινε την εντύπωση ότι πετάει επί σκηνής. Ο άλλος τρόπος είναι να μικρύνεις το μεγάλο Κάτι, να το κόψεις και να το ράψεις στα μέτρα σου, να το στενέψεις για να το κάνεις συμβατό με τη μετριότητά σου, την οποία δεν είσαι διατεθειμένος ή δεν μπορείς να απογειώσεις. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν κάποιοι πολιτικοί την πολιτική. Αλλά σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, «ποιο ταλέντο…» όπως λέει και ο Πανταζάρας στη διαφήμιση μπίρας όπου πρωταγωνιστεί.

Τελευταία Νέα