Ηταν στο καφενείο της Βουλής σε μια από τις πιο κρίσιμες συνεδριάσεις των τελευταίων χρόνων: η κυβερνητική πλειοψηφία είχε μόλις εισηγηθεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τον λόγο είχαν πάρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στο καφενείο όλες οι τηλεοράσεις ήταν συντονισμένες στη συζήτηση. Μέχρι που ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, γνωστός για τη μακαριότητά του, πήρε το τηλεκοντρόλ μιας από τις συσκευές και άρχισε να κάνει ζάπινγκ. Δεν σταμάτησε παρά μόνο σε ένα αθλητικό κανάλι που μετέδιδε κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα του βελγικού πρωταθλήματος.

Η Θεανώ Φωτίου πρόσθεσε χθες ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της πολιτικής μακαριότητας με τα φρούτα που καθάρισε στην Κεντρική Επιτροπή για να σκοτώσει την ώρα της μέχρι να αρχίσει η ομιλία του Πρωθυπουργού για το Προσφυγικό. Και το πρόσθεσε σε μια εξίσου κρίσιμη στιγμή: σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας συμμετέχει στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ – Τουρκίας για μια κρίση που κοντεύει να πνίξει μια χώρα και να διαλύσει μια ήπειρο. Οπως φαίνεται όμως, η πολιτική μακαριότητα είναι πιο ισχυρή ακόμη και από τη μεγαλύτερη απειλή. Με τα φρούτα στη διαφανή πλαστική σακούλα, το μαχαίρι που κρατά, το θερμός με τον καφέ, με την τηλεόραση συντονισμένη στο αθλητικό κανάλι, με όλα αυτά τα σύμβολα της αδιασάλευτης καθημερινότητάς τους, η υπουργός και ο υπουργός απέδειξαν ότι οι αγαπημένες συνήθειες είναι μη διαπερατές από τις ευθύνες της πολιτικής. Οτι τα πάντα κινούνται γύρω από ένα μικροαστικό σαλόνι.

Αυτό είναι που κάνει τα δύο επεισόδια να έχουν τη σημασία τους: το αβάσταχτο φορτίο των συντηρητικών στερεοτύπων που κουβαλούν. Οι άνδρες της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς βλέπουν μπάλα, οι γυναίκες καθαρίζουν φρούτα. Και όπως συμβαίνει σε κάθε μικροαστικό σαλόνι, ό,τι συμβαίνει έξω απ’ αυτό δεν τους πολυαφορά.