Για τον γιο φίλης μου πρόκειται. Στην κορύφωση της δεκαετίας των είκοσι. Ουσιαστικά, μόνη της τον έχει μεγαλώσει και ξέρω καλύτερα από το παιδί της τι θυσίες έχει κάνει αφού η ίδια δεν έχει ποτέ ξεστομίσει μπροστά του τη φράση «εγώ που έκανα τόσα για σένα». Ο μικρός που θεωρεί ότι ενηλικιώθηκε πολιτικά με το κίνημα των Αγανακτισμένων, κάθε τόσο της τα χώνει. Της λέει ότι έχει συμβάλει κι αυτή στη σημερινή κατάντια ως «παιδί» της Μεταπολίτευσης και της υπερκατανάλωσης. Το ίδιο και προχθές με εμένα παρούσα. Και η φίλη μου αμίλητη, να δαγκώνει τα χείλη της και να την παλεύει με τις ενοχές της.

Ετσι μπήκα στη μέση… «Η «φιλελέ», όπως τη λες, μάνα σου έτρωγε ξύλο από την Αστυνομία όταν διαδήλωνε υπέρ κατοχύρωσης δικαιωμάτων που εσύ θεωρείς αυτονόητα. Ετρωγε ξύλο από τους γονείς της επειδή έκανε παρέα με «κίναιδους» για να μπορείς εσύ να υπεραμύνεσαι των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Και ξαναέτρωγε ξύλο από την Αστυνομία τότε που μια συναυλία ξένου ροκ συγκροτήματος θεωρείτο περίπου τρομοκρατική ενέργεια. Και αν εσύ σήμερα μπορείς να ταξιδεύεις στο Λονδίνο με 60 ευρώ, αν μπορείς να αγοράζεις ωραία ρούχα σε προσιτές τιμές, αν δεν χρειάζεται να περιμένεις να πάει κάποιος στο εξωτερικό για να σου φέρει ένα βιβλίο, αν βλέπεις μια ταινία ταυτόχρονα με τον αμερικάνο φίλο σου, είναι η υπερκατανάλωση της μάνας σου ανόητε. Αν πάλι πιστεύεις ότι ήταν καλύτερα στην παλιά ταβέρνα με τη λατέρνα και το σκουμπρί είσαι άξιος της ιδεοληψίας σου».

Τελευταία Νέα