Η ιστορία της Γκολσιφτέ Φαραχανί είναι κάτι περισσότερο από μια ιστορία προσωπικής και επαγγελματικής χειραφέτησης. Είναι η ιστορία του «άλλου» Ιράν. Το 2009, η Φαραχανί έγινε η πρώτη ιρανή ηθοποιός που συμμετείχε σε ταινία του Χόλιγουντ από τότε που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα της η Ισλαμική Δημοκρατία. Ηταν το 2009 στην «Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ κι όταν εμφανίστηκε στην πρεμιέρα της ταινίας χωρίς μαντίλα ήξερε ήδη ότι δεν θα μπορούσε πια να επιστρέψει στην πατρίδα της. Κηρύχθηκε κι επισήμως εξόριστη το 2012 έπειτα από μια γυμνή φωτογράφιση για το περιοδικό «Μαντάμ Φιγκαρό».

Πριν από τρία χρόνια εμφανίστηκε και πάλι γυμνή στο εξώφυλλο του περιοδικού «Εγκοΐστ». Ηταν Φεβρουάριος του 2015. Κι ένας ανώτατος δικαστής της Τεχεράνης απείλησε τον πατέρα της πως θα έκοβε το στήθος της κόρης του και θα του το έδινε στο πιάτο.

Η ημέρα που η Γκολσιφτέ Φαραχανί θα μπορέσει να επιστρέψει στο Ιράν χωρίς να κινδυνεύει η σωματική της ακεραιότητα είναι ακόμη μακριά. Αλλά από τις εκλογές της περασμένης Παρασκευής έγινε εμφανές ότι αυτό το άλλο Ιράν είναι πλειοψηφικό. Το μέτωπο που το εκφράζει δεν είναι έτοιμο να αγκαλιάσει μια γυναίκα με γυμνά στήθη –δεν συγκροτείται εξάλλου μόνο από μεταρρυθμιστές αλλά και από μετριοπαθείς συντηρητικούς. Συνασπίζεται πάντως γύρω από τον πρόεδρο Ρουχανί και μπόρεσε να εκφραστεί παρά τον αποκεφαλισμό από τις εκλογικές λίστες χιλιάδων μεταρρυθμιστών που είχαν εκφράσει την επιθυμία να κατέλθουν υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές. Η νίκη του αποδεικνύει ότι αυτό το άλλο Ιράν δεν ζει μόνο στην εξορία. Ούτε μόνο στα νεανικά πάρτι της Τεχεράνης που γίνονται μυστικά, ρέει άφθονο το αλκοόλ και εξίσου άφθονα προσφέρεται το σεξ. Ζει και πολιτικά.

Η ύπαρξή του αποτελεί πρόκληση για το καθεστώς. Και μπορεί να μη φαίνεται. Αλλά είναι μεγαλύτερη πρόκληση από το γυμνό στήθος της Γκολσιφτέ Φαραχανί.