Είναι από αυτά που δεν ευχόταν κανείς ούτε στον χειρότερο εχθρό του: ο επικεφαλής της ελληνικής εθνικιστικής Δεξιάς ζητά επειγόντως από το ΝΑΤΟ να σπεύσει στο Αιγαίο με τον γερμανό διοικητή του και να αρχίσει αμέσως τις περιπολίες. Και το Μαξίμου εγκαλεί την κυβέρνηση Σαμαρά επειδή το 2012 εμφανίστηκε αδιάφορη στην πρόταση για συνεργασία των Γερμανών της Βαυαρίας που, παρεμπιπτόντως, τότε δεν είχαν να προσφέρουν λίστες με έλληνες φοροφυγάδες αλλά απλώς τεχνογνωσία σε θέματα φορολογικών ελέγχων –«τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο», όπως φέρεται να δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόργιανς, υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας και ιδιότυπη πέτρα ενός ανύπαρκτου σκανδάλου.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται με μια επίσημη πρόσκληση από την κυβέρνηση που μοιάζει με κραυγή αγωνίας. Και δεν είναι οι Γερμανοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά οι σύγχρονοι του υφυπουργού Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, ο οποίος είχε ανακηρυχθεί από την τότε αντιπολίτευση ανεπιθύμητο πρόσωπο επειδή προσέφερε αυτό που υποτίθεται ότι αρνήθηκε από τον Μπόργιανς η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου: τεχνογνωσία –τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο. Είναι σύγχρονοι του άτυχου γερμανού προξένου που έπεσε θύμα ξυλοδαρμού στη Θεσσαλονίκη ως εκπρόσωπος του απόλυτου Κακού.

Ο γερμανός νατοϊκός θα έρθει για να μην περνάνε οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά. Και ο Μπόργιανς για να δείξει στους έλληνες εφοριακούς πώς πιάνονται οι φοροφυγάδες. Στην ουσία, όμως, οι Γερμανοί ξανάρχονται για να εξαφανιστεί από το προσκήνιο μια ρητορική που καταδυνάστευσε τα τελευταία έξι χρόνια το πολιτικό σκηνικό. Ερχονται για να φύγουν επιτέλους από τον δημόσιο διάλογο οι Κουίσλινγκ, οι προδότες, οι γερμανοτσολιάδες, οι νενέκοι, οι προσκυνημένοι. Αλλά και για να αντιληφθούν η πρώτη φορά Αριστερά και η εθνικιστική Δεξιά κάτι: ότι δεν αρκεί να χτυπιέσαι για την εθνική κυριαρχία. Πρέπει να ξέρεις και τι να την κάνεις.