Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα ένα ενδιαφέρον κόμικ πολιτικοκοινωνικής σάτιρας. Ο γάλλος δημιουργός του στηλίτευε με το πενάκι του τις ιδεολογικές νευρώσεις, αριστερές και δεξιές, των συμπατριωτών του, τις αγκυλώσεις τους, την υποκρισία ενός τρόπου ζωής ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν συνεπής με την ιδεολογία τους και τον οποίο ακολουθούσαν φανατικά. Σε μία από τις ιστορίες του πρωταγωνιστής ήταν ένας αριστερός διανοούμενος ο οποίος θα υποδεχόταν στο σπίτι του συνεργείο της γαλλικής τηλεόρασης για να δώσει συνέντευξη. Λίγο πριν την άφιξη του συνεργείου, ο διανοούμενος σκέφτεται έντρομος ότι πρέπει να εξαφανίσει τους δίσκους και τα βιβλία που θα μπορούσαν να τσαλακώσουν το αριστερό του προφίλ. Κι όταν βλέπει ότι του έχει ξεφύγει ένας «αντιδραστικός» τόμος, σχεδόν καταρρέει.

Η εκστρατεία που κήρυξε χθες η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ κατά της λιτότητας θα μπορούσε να είναι μια από τις ιστορίες του κόμικ. Μοιάζει να γίνεται για να τονώσει το αριστερό προφίλ του γραμματέα του κόμματος, ο οποίος –αντίθετα από τον γάλλο διανοούμενο –δεν μπόρεσε να κρύψει από τα μέσα ενημέρωσης τους διορισμούς συγγενών του αλλά ούτε και τη βόλτα στο Τάε Κβον Ντο με το πολυτελές αυτοκίνητο του πατέρα του. Το αριστερό προφίλ του γραμματέα τσαλακώθηκε –όπως και της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η ζωή, καμιά φορά, είναι πιο ανηλεής και από τη σάτιρα: ο τίτλος της εκστρατείας της Νεολαίας είναι «Εχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε». Και με τόσους διορισμούς ακούγεται σαν παρεμπίπτουσα εργασία, σαν τη δουλειά που του ‘χει μείνει να κάνει κανείς στο τέλος της ημέρας.

Στο διαφημιστικό σποτ της εκστρατείας περιλαμβάνεται κι ένα σύνθημα γραμμένο κάπου στο κέντρο: «Μπάτσοι μουν…, βρείτε καμιά δουλειά». Τι περίεργο, ο τίτλος του κόμικ ήταν «Γιε μου να γίνεις μπάτσος». Σήμερα θα ήταν «Γιε μου να γίνεις γραμματέας».

Τελευταία Νέα