Πόση Ελλάδα μπορεί να χωρέσει σε ένα βίντεο τριών λεπτών; Σχεδόν όλη. Δεν πρόκειται για σποτάκι του ΕΟΤ που προτρέπει τους τουρίστες να ζήσουν τον μύθο τους στη χώρα μας. Εδώ αποτυπώνεται ο τρόπος με τον οποίον πολλοί από εμάς ζουν το παραμύθι τους. Μιλάω για το βίντεο με τον σεκιουριτά του ΗΣΑΠ που πουλάει τσαμπουκά στον αφρικανό μετανάστη για να κατεβάσει από το βαγόνι τη βαλίτσα του και από χθες τα «σπάει» στο Διαδίκτυο. Κάποιος τον σιγοντάρει προτρέποντας τον Αφρικανό να συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις». Και κάποια, αυτή που κατέγραψε το γεγονός, επεμβαίνει λέγοντας ότι η βαλίτσα είναι δική της και ότι δεν υφίσταται παράβαση κανονισμού.

Πρώτα απ’ όλα η υποκρισία της διαδικτυακής αγανάκτησης σε μία χώρα που για τους περισσότερους η αλληλεγγύη για τον ξένο τελειώνει στο χαλάκι της πόρτας τους. Υστερα, ο κύριος της τάξης και της ασφάλειας που δεν θέλει τις φασαρίες ακόμη και αν είναι για την υπεράσπιση του δικαίου –ο λόγος που φοβάμαι τις παντόφλες των μικροαστών περισσότερο από τις μπότες των φασιστών. Η κυρία που ορθώνει το ανάστημα της λογικής απέναντι στην εμπάθεια μιας ψευδεπίγραφης συγκυριακής ισχύος. Και τέλος, ο σεκιουριτάς που ερμηνεύει όπως θέλει τον νόμο και αποδεικνύει πως η εξουσία είναι σαν τη μαρμελάδα. Οσο πιο λίγη έχεις τόσο πιο πολύ την απλώνεις. Αυτό το επαναλαμβανόμενο «εγώ κάνω κουμάντο» πόσες αταβιστικές ακυρώσεις αναδεικνύει στην προσπάθειά του να τις κουκουλώσει; Σαν «αριστερός» που μπουκάρει στην εξουσία, επειδή ένας θείος του σκοτώθηκε στον Εμφύλιο.