Σοκάρει η άνεση με την οποία οι υπουργοί –αλλά και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης –αποδέχονται στις δηλώσεις τους των τελευταίων ημερών ως περίπου νομοτελειακό το σφράγισμα των ελληνοσκοπιανών συνόρων.

Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν οδυνηρή για τη χώρα –κατ’ αρχάς επειδή θα εξάλειφε ένα από τα σοβαρότερα κεκτημένα από τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση: τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι σύνορα της Ευρώπης –και ο κίνδυνος είναι να μεταφερθούν στα ελληνοσκοπιανά σύνορα, ενώ η ΠΓΔΜ δεν ανήκει καν στην Ενωση, ούτε στη Σένγκεν ούτε στο ΝΑΤΟ.

Από την πλευρά των εταίρων, μια τέτοια συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας είναι άθλια –αλλά πολιτικά ευεξήγητη: μια σειρά κυβερνήσεων, με πρώτη τη γερμανική, αντιμετωπίζουν πλέον πολύ σοβαρά πολιτικά προβλήματα λόγω του Προσφυγικού.

Η ρητορική έχει αλλάξει δραματικά –από τις ομάδες που καλωσόριζαν τους ξεριζωμένους της Μέσης Ανατολής έχουμε περάσει στις αναγγελίες απελάσεων –και η Ελλάδα, έχοντας τις δικές της ευθύνες, τόσο για την πολιτική της προηγούμενης χρονιάς όσο και για τις καθυστερήσεις υλοποίησης των δεσμεύσεών της, είναι ένας βολικός αποδιοπομπαίος τράγος.

Το χειρότερο για τη χώρα είναι ότι η ώρα των αποφάσεων για το Προσφυγικό συμπίπτει με την κορύφωση της διαδικασίας αξιολόγησης του προγράμματος –το οποίο αποδεικνύεται για άλλη μια φορά τραυματική διαδικασία, που έχει ανοίξει πολλά κοινωνικά μέτωπα χωρίς καν να είναι ακόμα οριστικός ο λογαριασμός για τον κάθε πολίτη.

Μήπως η άνεση των κυβερνώντων στην παραδοχή της ελληνικής απομόνωσης κρύβει έναν καιροσκοπικό υπολογισμό; Μήπως αποσκοπεί στη δημιουργία ατμόσφαιρας εθνικής περικύκλωσης, που θα άμβλυνε τις κοινωνικές αντιδράσεις και θα περνούσε σε δεύτερη μοίρα τα επαχθή μέτρα που έρχονται; Αν ναι, είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά –που συνήθως καταλήγει σε τραγωδία.

Τελευταία Νέα