Σέβομαι κατ’ αρχήν το θρησκευτικό αίσθημα του άλλου. Φτάνει όμως να μην το εκφράζει με τρόπο δογματικό και μισαλλόδοξο που βαφτίζει αυτόματα εχθρό όποιον δεν συντάσσεται μαζί του. Και η φωτογραφία από την προχθεσινή, μπροστά στα Προπύλαια, συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Κάρτα του Πολίτη, με παπάδες ανεβασμένους, υποθέτω, σε καπό αυτοκινήτου να κραδαίνουν εν εξάλλω θρησκευτικά λάβαρα, παρέπεμπε, στην καλύτερη περίπτωση, σε οπαδούς στα κάγκελα έπειτα από ακύρωση καθαρού γκολ. (Τη χειρότερη περίπτωση προτιμώ να μην την αναφέρω). Εικόνα δυσοίωνη και σκοταδιστική σε αυτά τα χρόνια της μεγάλης απελπισίας που ζούμε καθώς οι ρημαγμένοι άνθρωποι εύκολα εναποθέτουν την ψευδαίσθηση της ελπίδας τους σε μια παραποίηση της ορθοδοξίας που ενσταλάζει όχι την αγάπη για τον διπλανό αλλά το μίσος για τον απέναντι. Αυτή η εικόνα όμως έχει μια απωθητική γραφικότητα που για τους περισσότερους την αποδυναμώνει άμα τη εμφανίσει. Τον υπόγειο θρησκευτικό παγανισμό φοβάμαι εγώ. Που καλλιεργείται, έστω ακούσια, από επίσημα χείλη. Οπως από τον βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Κωνσταντόπουλο. Που ζήτησε, σε εκδήλωση του Φιλανθρωπικού Συλλόγου του Ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, συγχώρεση από τον Θεό επειδή ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης. Επειδή δηλαδή αναγνώρισε ατομικές ελευθερίες. Προέτρεψε μάλιστα τους πιστούς να προσευχηθούν για να ευσπλαγχνισθεί ο ύψιστος τον απολωλότα. Εγώ ξέρω ότι οι πατέρες του έθνους ζητάνε, όταν χρειάζεται, συγγνώμη από τους ψηφοφόρους τους όταν δεν πράττουν για τα συμφέροντά τους. Δεν τους καλούν σε open δέηση για τη σωτηρία της δικής τους ψυχής, έτσι μάλιστα όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι.

Τελευταία Νέα