Ολόκληρα βιβλία έχουν γραφτεί στη λογική του «what if». Κι όμως, η ιστορική φαντασία παραμένει ένας συναρπαστικός κλάδος της ιστοριογραφίας. Πάρτε, για παράδειγμα, το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τι θα είχε συμβεί αν, απέναντι από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον Γεργκ Ασμουσεν, στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου Μόνοπολ δεν ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Γιώργος Ζανιάς, αλλά ο Γιάνης Βαρουφάκης και ο Γιώργος Χουλιαράκης;

Ο αιφνιδιασμός από την πρόταση του Βερολίνου για εθελοντική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν ασφαλώς ο ίδιος. Αλλά αυτή θα ήταν και η μοναδική ομοιότητα. Ο Βενιζέλος, με το μυαλό του, την πείρα του και το ένστικτό του, απέρριψε την πρόταση κατηγορηματικά και χωρίς δισταγμό. Και παρέμεινε αταλάντευτος σε αυτή τη γραμμή επί 90 λεπτά. Για το τι θα έκανε ο Βαρουφάκης θα πρέπει φυσικά να αυθαιρετήσουμε. Αντλώντας όμως στοιχεία από τη θητεία του στην κυβέρνηση και από αυτά που εξακολουθεί να λέει σήμερα, μπορούμε να αποπειραθούμε μια απάντηση.

Πρώτα απ’ όλα θα χαμογελούσε ειρωνικά. Θα έβγαζε το χέρι από την τσέπη, θα έβαζε μπρος το μαγνητοφωνάκι και θα ξεκινούσε μια μακρά διάλεξη για την «Ανοιξη της Αθήνας», που σύντομα θα οδηγούσε στην απαλλαγή της Ευρώπης από τη λιτότητα. Θα εξηγούσε στον Σόιμπλε ότι η Ελλάδα δεν χρωστάει, της χρωστάνε και ότι αν κάποιος έπρεπε να βγει από το ευρώ ήταν η Γερμανία. Θα ήταν υπομονετικός με τον συνομιλητή του, ενίοτε συγκαταβατικός. Θα του μιλούσε για ιστορία, για οικονομία, για πολιτισμό. Ολοκληρώνοντας, θα αναγνώριζε ότι η πρόταση που του παρουσιάστηκε στην πραγματικότητα δεν ήταν τόσο κακή, εκείνος δεν πίστεψε ποτέ στο ευρώ, την απέρριπτε όμως για το καλό της Ευρώπης, που χωρίς τους Ελληνες είναι βέβαιο ότι θα διαλυόταν. Και ο Χουλιαράκης θα έβγαζε έναν στεναγμό ανακούφισης.

Ευτυχώς τίποτα τέτοιο δεν χρειάστηκε να συμβεί. Αφού κόντεψε να καταστρέψει την Ελλάδα, ο Βαρουφάκης αρκείται να ανακοινώσει σήμερα την ίδρυση ενός κινήματος για τη σωτηρία της Ευρώπης. Εχοντας καταναλώσει βίαια τα 15 λεπτά διασημότητας που του αντιστοιχούσαν, θέλει προφανώς να γράψει ένα χαλαρό υστερόγραφο.