Μας έδιωξε η πείνα. Και οι άλλοι. Τον κυνήγαγαν τον άντρα μου. Μου λέει μια μέρα: Πρέπει να φύγουμε, θα με σκοτώσουν. Της Παναγιάς, τον Αύγουστο. –Πού να πάμε Δημήτρη; Θα μας σκοτώσουν.

Φύγαμε χώρια. Εγω πρώτη με το παιδί. Θα σμίγαμε στην Κοκκινόλουτσα. Δώδεκα ώρες δρόμο. Το παιδί μπουσούλαγε ακόμα. Το ξύπνησα μεσάνυχτα. Εβαλα σ’ ένα ταγάρι το εικόνισμα του Μυροβλήτη, ένα κομμάτι ψωμί. Το παιδί από πάνω. Φύγαμε με ό,τι φοράγαμε. Θα αφήναμε το σπίτι ξεκλείδωτο να μη μας σπάσουν την πόρτα. Περπάτησα, περπάτησα, τα πόδια μου πλήγιασαν. Είχα κάτι παλιοπάπουτσα, τα πήρα στο χέρι. Ακόμα περπατάω στον ύπνο μου.

Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μία λέξη από την επικαιρότητα

Επιμέλεια

Θανάσης Θ. Νιάρχος