ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΧΩΡΑ

Τα σημάδια είναι εξαιρετικά δυσοίωνα: η τρόικα καταφτάνει σήμερα για μία διαπραγμάτευση που προαναγγέλλεται ως μακρόσυρτη, ενώ οι κινητοποιήσεις κορυφώνονται σε όλη τη χώρα και το Προσφυγικό παραμένει εκτός ελέγχου.

Η κυβέρνηση δείχνει να επιστρέφει σε συνήθειες του παρελθόντος, επιχειρώντας και πάλι μια «πολιτική διαπραγμάτευση σε ανώτατο επίπεδο», παρότι πέρυσι κάηκε στον χυλό: η σχετική εμπειρία δεν φαίνεται να έχει διδάξει το παραμικρό.

Την ίδια στιγμή –και ενώ δεν υπάρχει διαμορφωμένο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό –πολυάριθμοι επαγγελματικοί κλάδοι είναι στον δρόμο, πράγμα που σημαίνει ότι οι αντιδράσεις θα είναι πολλαπλασίως χειρότερες όταν κυβέρνηση και δανειστές καταλήξουν σε συμβιβασμό, που κατά τα φαινόμενα θα αφορά και τις σημερινές συντάξεις.

Το χειρότερο είναι ότι η κορύφωση των αντιδράσεων για το Ασφαλιστικό θα συμπέσει –κατά πάσα πιθανότητα –με την «ώρα της κρίσης» για το Προσφυγικό και το ζήτημα της παραμονής της χώρας στη Συνθήκη Σένγκεν: και στο πεδίο αυτό η κυβέρνηση ακολουθεί τη γραμμή «σπεύδε βραδέως» –είναι χαρακτηριστικό ότι πέρασαν μήνες και μήνες με τεράστιες μεταναστευτικές ροές προτού πειστεί το υπουργείο Εθνικής Αμυνας να παραχωρήσει δύο στρατόπεδα για προσωρινή εγκατάσταση προσφύγων.

Τα μέτωπα είναι πολλά –και το κόστος που προκαλεί η κυβερνητική αδράνεια γίνεται καθημερινά όλο και μεγαλύτερο. Η μόνη απάντηση είναι η επιστροφή στη διακυβέρνηση –αλλά το ερώτημα γίνεται όλο και πιο δύσκολο: Μπορούν ή προτιμούν να κάνουν πολιτική ενώ η χώρα βουλιάζει (και όχι μόνο υπό το βάρος των προσφύγων);