Μπορεί να το δει κανείς και σαν «Τσίπρας εναντίον Τσίπρα». Ο ένας να υπόσχεται λίγο πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου ότι ως Πρωθυπουργός θα προωθήσει τη στελέχωση των γραφείων των υπουργών από τις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων επειδή τους εμπιστεύεται ανεξάρτητα από τις κομματικές τους προτιμήσεις. Και ο άλλος να εξηγεί έναν χρόνο μετά ότι οι μετακλητοί υπάλληλοι είναι αναγκαίοι επειδή πρέπει να είναι άνθρωποι της εμπιστοσύνης των υπουργών.

Πρόκειται, όμως, για κάτι παραπάνω από μια εσωτερική αντινομία. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκλωβιστεί σε ένα αδιέξοδο στη δημιουργία του οποίου συνέβαλε και ο ίδιος. Δεν είναι η ασυνάρτητη οικογενειακή σάγκα του γραμματέα της Νεολαίας, η υπερασπιστική γραμμή του Βερναρδάκη ότι συμβούλους έχει και ο Ομπάμα ή του Σκουρλέτη ότι οι κακοί έχουν θέσει στο στόχαστρό τους το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Είναι η ένταξη συγγενικού προσώπου του ίδιου του Πρωθυπουργού στην ελίτ των μετακλητών που κάνουν τη ζημιά. Η κοινή γνώμη αρχίζει να χάνει από το οπτικό της πεδίο το «γελαστό παιδί που τουλάχιστον το παλεύει». Και βλέπει μια παρέα που νέμεται την εξουσία.

Το σημείο καμπής στην πενταετία Καραμανλή ήταν η χαλαρή απάντηση του τότε πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τα νόμιμα και ηθικά του Γιώργου Βουλγαράκη. Ο Αλέξης Τσίπρας γιορτάζει μόλις τον πρώτο του χρόνο στην εξουσία, αλλά το πρέσινγκ των δανειστών κάνει τον πολιτικό χρόνο να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η κυβερνητική φθορά έχει αφήνει τα σημάδια της πάνω του. Η επετειακή εκδήλωση στο κλειστό του τάε κβον ντο με τίτλο «Ενας χρόνος αριστερά, ένας χρόνος μάχη», όπου θα μιλήσει ο Πρωθυπουργός, μπορεί να γίνει το δικό του σημείο καμπής. Εκεί θα φανεί εάν ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοπειθαρχία που απαιτεί η πολεμική τέχνη του τάε κβον ντο για να πείσει ότι συνεχίζει τη μάχη του. Εάν θα επιχειρήσει μια άτσαλη αντεπίθεση. Ή –ακόμη χειρότερα –εάν θα ακουστεί σαν ηχώ του Καραμανλή.

Τελευταία Νέα