Ο Τζον Ντράιντεν ήταν άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας του 17ου αιώνα γνωστός όχι μόνο για τα έργα του αλλά και για τα αποφθέγματά του. Στην Ιστορία, όμως, έμεινε και για κάτι άλλο. Το 1667 δημοσίευσε το ποίημα «Annus Mirabilis», το οποίο αναφερόταν στα γεγονότα του 1666. Ηταν εκείνη τη «θαυμάσια χρονιά» κατά την οποία, μεταξύ άλλων, μια πυρκαγιά κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς το Λονδίνο. Η διάθεση του ποιητή, ωστόσο, δεν ήταν σαρκαστική. Ο Ντράιντεν κυριολεκτούσε. Το σκεπτικό του ήταν το εξής: αφού το 1666 περιείχε τον αριθμό του γνωστού «Κτήνους», μόνο σε θεϊκή παρέμβαση μπορούσε να αποδοθεί το γεγονός ότι κάηκε μόνο μια πόλη και όχι ολόκληρος ο πλανήτης.

Σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης, δεν έχει διασωθεί κάποια παλαιότερη γραπτή χρήση αυτής της λατινικής φράσης από εκείνη του Ντράιντεν. Ξέρουμε, πάντως, ότι η χρήση της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Αντίθετα, η φράση «annus horribilis» χρησιμοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα και με διάφορες αφορμές. Η πρώτη ήταν το 1891 όταν περιγράφηκε ως «τρομερή χρονιά» το 1870 επειδή η Καθολική Εκκλησία υιοθέτησε τότε το γνωστό δόγμα πως ο Πάπας δεν κάνει ποτέ λάθος. Αργότερα, και για δικούς τους λόγους ο καθένας, annus horribilis είχαν χαρακτηρίσει η βασίλισσα Ελισάβετ το 1992, ο Κόφι Αναν το 2004 και ο ισπανικός Τύπος το 2007.

Και το ελληνικό 2015; Ηταν τρομερή χρονιά ή ήταν θαυμάσια με την έννοια που έδωσε στη φράση ο Τζον Ντράιντεν; Τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν χειρότερα ή πιάσαμε πάτο και τώρα δεν μπορούμε παρά να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε; Η αλήθεια είναι ότι ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν κινδύνευσε τόσο πολύ να βρεθεί εκτός ευρωζώνης και εκτός Σένγκεν και ποτέ άλλοτε δεν είχαν ρόλο τζόκερ στο πολιτικό σύστημα πρόσωπα που άλλοτε κινούνταν στο πολιτικό περιθώριο ή στον πολιτικό υπόκοσμο. Από μια άποψη, δηλαδή, το 2015 ήταν ένα annus mirabilis επειδή δεν επιστρέψαμε στη δραχμή. Μένει να φανεί εάν το 2016 θα είναι η χρονιά κάποιου πολιτικού κτήνους.