Η συζήτηση για τα αίτια μιας αποτυχίας έχει συνήθως μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη συζήτηση για τα αίτια μιας επιτυχίας. Μάλλον έτσι θα εξηγείται το γεγονός ότι το «ντεμπά» στο χθεσινό φύλλο της «Μοντ» δεν ήταν αφιερωμένο στα αίτια της νίκης της Ακρας Δεξιάς αλλά στους λόγους για τους οποίους ηττήθηκε η Αριστερά. Ανάμεσα στις σκέψεις που κατατέθηκαν, η πιο ποιητική αλλά κι αυτή που ακούγεται περισσότερο σαν δήλωση αυτογνωσίας, ανήκει στην Ορελί Φιλιπετί, πρώην υπουργό Πολιτισμού του Φρανσουά Ολάντ. «Ας αρνηθούμε την άρνηση της ήττας» έγραψε. Κατά τα άλλα, το συμπέρασμα ήταν κοινό. Η Αριστερά όχι μόνο έχει εγκαταλείψει τις λαϊκές τάξεις, αλλά έχει χάσει και την επαφή της με την πραγματικότητα, τα «No pasarán!» δεν φτάνουν για να πείσει τους παλιούς της ψηφοφόρους να μην της γυρίζουν πια την πλάτη.

Πού βρίσκονται αυτοί οι ψηφοφόροι; Το ερώτημα δεν τέθηκε στο «ντεμπά» της «Μοντ», πάντως η απάντηση είναι απλή. Στα σπίτια τους. Είναι η κρίσιμη μάζα που άλλοτε ψήφιζε Αριστερά και άλλοτε Δεξιά αλλά στις προχθεσινές εκλογές στη Γαλλία προτίμησε την αποχή από τις κάλπες παρά το γεγονός ότι έβλεπε τον θρίαμβο του Εθνικού Μετώπου να έρχεται. Είναι οι ψηφοφόροι «ούτε ούτε». Αυτοί που αρνούνται να λερώσουν τα χέρια τους με μια ψήφο στην Ακρα Δεξιά αλλά συγχρόνως αρνούνται να ενισχύσουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και να παίξουν τον ρόλο του κυματοθραύστη στο ακροδεξιό κύμα.

Το φαινόμενο αρχίζει να παγιώνεται και εδώ –αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη δημοσκόπηση που δημοσίευσε το «Βήμα της Κυριακής» πριν από μερικές εβδομάδες. Οι μισοί ψηφοφόροι μοιράζονται χωρίς μεγάλες αποκλίσεις στα κόμματα και οι άλλοι μισοί, οι «ούτε ούτε», απέχουν. Είναι ένα είδος παθητικής τιμωρίας των παραδοσιακών κομμάτων που υπαγορεύει τη στάση τους ή ένα είδος απάθειας απέναντι στον ακροδεξιό κίνδυνο; Είναι περισσότερο απογοητευμένοι ή πιο πολύ αδιάφοροι; Το ερώτημα σηκώνει ακόμη ένα «ντεμπά». Αλλά όπως θα έλεγε και η Ορελί Φιλιπετί, ας αρνηθούμε για αρχή την άρνηση του προβλήματος.

Τελευταία Νέα