Η αισθητική της ανακοίνωσης, ένας συνδυασμός επιθετικότητας, συνωμοσιολογίας και μαγκιάς, ταιριάζει περισσότερο σε περιθωριακό κόμμα παρά σε πρωθυπουργικό γραφείο. Δεν είναι μόνο η αναφορά στους «αμετανόητους και εμμονικούς εχθρούς της Ελλάδας που παραπληροφορούν και σπεκουλάρουν», η οποία δίνει αυτήν την αίσθηση. Είναι και το «είτε αρέσει είτε δεν αρέσει» και –κυρίως –η ευχή για «περαστικά» στο τέλος της ανακοίνωσης (με το απαραίτητο κερασάκι των αποσιωπητικών ως δηλωτικό του ύφους). Η ανακοίνωση εκδόθηκε από το πρωθυπουργικό γραφείο με αφορμή δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» για την πορεία της αξιολόγησης, στο οποίο περιλαμβάνεται η εκτίμηση της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα ότι η Ελλάδα θυμίζει ακυβέρνητο καράβι.

Πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν, εδώ ή αλλού, έχουν διαψεύσει δημοσιεύματα. Αυτή, όμως, είναι η πρώτη κυβέρνηση που καταγγέλλει δημοσιεύματα ως υποβολιμαία, η πρώτη που δημιουργεί μια παράδοση «διόρθωσης» των δημοσιογράφων. Η πρώτη που λειτουργεί ως σχολή δημοσιογραφίας, η πρώτη που παραδίδει τακτικά μαθήματα για το πώς πρέπει να γίνεται μια δουλειά για την οποία οι τελευταίοι που πρέπει να κάνουν υποδείξεις είναι οι φορείς της εξουσίας. Και όμως, αυτός ο βασικός κανόνας των σύγχρονων δημοκρατιών δεν εμπόδισε τον Νίκο Φίλη να διορθώνει ακόμη και τα «σούπερ» των δελτίων ειδήσεων στα οποία συνεντευξιαζόταν και άλλα στελέχη της κυβέρνησης να εκφράζουν τη δυσφορία τους για τα μέσα ενημέρωσης –περίπου με την αισθητική και το ύφος της ανακοίνωσης που εκδόθηκε χθες από το πρωθυπουργικό γραφείο.

Ο Τόμας Τζέφερσον, τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, έλεγε ότι ανάμεσα σε μια κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες και σε εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση προτιμούσε χωρίς συζήτηση το δεύτερο. Και μην πιστέψει κανείς ότι αισθανόταν και πολύ άνετα με τον Τύπο: ήταν ο ίδιος που έλεγε ότι «οι μικρές αγγελίες περιέχουν όλη την αλήθεια που μπορεί να βρει κανείς σε μια εφημερίδα». Αλλά δεν έβγαζε και ανακοινώσεις για να ευχηθεί στους δημοσιογράφους ή τους υποτιθέμενους εντολοδότες τους «περαστικά…».