Οι εφιάλτες δεν επαληθεύονται σχεδόν ποτέ, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να μας επισκέπτονται. Ο εφιάλτης που επισκέφθηκε τον Γκίντεον Ράχμαν ήταν πολιτικός. Ο γνωστός αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» είδε ότι το σωτήριο έτος 2017 πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, πρόεδρος της Γαλλίας η Μαρίν Λεπέν και πρόεδρος της Ρωσίας ο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Οι πολιτικοί εφιάλτες έχουν άραγε περισσότερες πιθανότητες να γίνουν πραγματικότητα από τους νυχτερινούς; Μπορεί και όχι. Αλλά όπως σημειώνει ο Ράχμαν, το γεγονός και μόνο ότι ο Τραμπ και η Λεπέν διεκδικούν περίπου επί ίσοις όροις την ηγεσία στις χώρες τους λέει κάτι που δεν είναι καθόλου ευχάριστο για την κατάσταση της υγείας των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Ενα όλο και μεγαλύτερο τμήμα των δυτικών κοινωνιών, διαπιστώνει ο βρετανός δημοσιογράφος, έλκεται από πολιτικούς που κινούνται ή προέρχονται από τα άκρα. Οι λόγοι είναι τέσσερις: η αύξηση της οικονομικής ανασφάλειας, η αντίδραση απέναντι στη μετανάστευση, ο φόβος της τρομοκρατίας και η καχυποψία απέναντι στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Αυτά τα τελευταία κατηγορούνται από τους λαϊκιστές, τους εθνικιστές και τους λοιπούς ακραίους ότι αποκρύπτουν την αλήθεια και ότι ελέγχονται από διάφορα συμφέροντα. Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται πάρτι στα σόσιαλ μίντια. Σε αυτό το νέο περιβάλλον αναπτύσσεται μια νέα παράλληλη αφήγηση της πραγματικότητας, η οποία συνήθως πασπαλίζεται με αυθαίρετες κρίσεις και θεωρίες συνωμοσίας.

Αυτά, λέει ο Ράχμαν, συμβαίνουν στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στη Γαλλία. Αλλά συμβαίνουν κι εδώ. Σε αυτή τη χώρα ένα μέρος του πολιτικού εφιάλτη του Ράχμαν έχει γίνει πραγματικότητα. Ενας συνωμοσιολόγος εθνικιστής βρίσκεται ήδη στην εξουσία, ενώ κάποιος που έκανε κάποτε καριέρα στη ζώνη του τηλεοπτικού λυκόφωτος εκτοξεύοντας κατάρες εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, σήμερα δίνει βάθος στον πάγκο της κυβέρνησης και περιμένει το κάλεσμα του Πρωθυπουργού για να μπει στο παιχνίδι. Για να μας θυμίσει ότι οι πολιτικοί εφιάλτες έχουν πολλά πρόσωπα. Και ότι κάποια από αυτά, με τις απόψεις ή τη στάση τους, μπορούν κάνουν ακόμη και τον Φρέντι Κρούγκερ να μοιάζει με απλό κακό όνειρο.