Αναζήτηση
Πώς γίνεται αυτή η κυβέρνηση να συνεχίζει να έχει κάποια πολιτική αποδοχή; Και γιατί κριτική και παραιτήσεις, όπως του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, έρχονται για ελάσσονες λόγους; Πώς δεν καταρρέει ακόμα η συγκυβέρνηση; Και μάλιστα, πώς φθείρεται για παραπτώματα, για γρατσουνιές και όχι για τα πολύ βαρύτερα τραύματα που προκάλεσε;
Στελέχη πρώτης γραμμής παραιτούνται για να μην ψηφίσουν τα προαπαιτούμενα (που ξέραν εκ των προτέρων ότι απαιτούνται!), ο λαός ξεσηκώνεται για το πώς ακριβώς χαρακτήρισε ένας υπουργός μια σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας και η όλη «οικονομική» συζήτηση στα ηλεκτρονικά μέσα εξαντλείται στο αν ο φόρος στο κρασί θα ανέβει λίγα λεπτά, αν θα πέσει λίγο ο φόρος στα παλιά ΙΧ.
Χωρίς να παραγνωρίζω τη ζημιά απ’ τις μικρές καθημερινές αστοχίες της κυβέρνησης, μάλλον χάνουμε το δάσος, της βαθιάς και καθολικής οικονομικής καταστροφής. Οταν κριθούν από την Ιστορία οι ταγοί της πολιτείας, δεν θα κριθούν για μικροαλλαγές σε φόρους, για το πόσες καθαρίστριες προσέλαβαν σε εντελώς ακατάλληλες θέσεις ή ακόμα για πρωτοκλασάτες διπλωματικές γκάφες, αλλά για το πώς συνέβαλαν στο μεγάλο πρόβλημα της εποχής: τη λαβωμένη ευημερία των Ελλήνων.
Δύσκολα βρίσκεις στην πρόσφατη ελληνική Ιστορία τόσο μικρή ομάδα ανθρώπων που με τόσο λίγες και συγκεκριμένες πράξεις έκαναν τόσο κακό στην εθνική ευημερία. Ο πιθανότατα χειρότερα καταρτισμένος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης με το πιθανότατα ιδεοληπτικότερο οικονομικό επιτελείο κατάφεραν με τρεις συνειδητές αποφάσεις τους να ξαναρίξουν τη χώρα σε ύφεση για κάπου 18 μήνες. Από μικρή αλλά επιταχυνόμενη ανάπτυξη που είχαμε το 2014, με πρόβλεψη ισχυρής ανάπτυξης το 2015-2016 κάπου 7%, τώρα η ίδια η κυβέρνηση προβλέπει συνολική ύφεση σχεδόν 2% φέτος και του χρόνου.
Πρόωρες εκλογές, διαπραγμάτευση και κεφαλαιακοί έλεγχοι, κινήσεις που ήταν 100% στο χέρι της κυβερνητικής ομάδας ευθύνονται για άμεση καταστροφή εισοδήματος των Ελλήνων άνω των 20 δισ., κάπου 20.000 ευρώ για κάθε Ελληνα! Δεν μιλάμε για σπατάλες εδώ κι εκεί ή επιπλέον δανεισμό από τους εταίρους (που ξαφνικά δεν είναι πια επαχθής), αλλά για παραγωγή που καταστράφηκε ανεπιστρεπτί, ανθρώπους που θα μείνουν άνεργοι για ακόμα δύο χρόνια, πολύτιμα χρήματα που εξαφανίστηκαν από τις τσέπες μας για πάντα.
Με όλα αυτά, είναι κατόρθωμα της κυβέρνησης (ή δείγμα θεμελιώδους αδυναμίας του εγκεφάλου μας) ότι ασχολούμαστε με τις μικρογκάφες της. Αλλά τελικά στην Ιστορία δεν κρίνεσαι για ελλιπείς γνώσεις γεωγραφίας, αλλά για το πώς επηρέασες τις ζωές των πολιτών που υπηρετείς. Και εκεί είναι τα μεγάλα κρίματα για τα οποία θα λογοδοτήσουν.
Ο Σωτήρης Γεωργανάς είναι αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών στο City University του Λονδίνου
