Από το χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο αξίζει να κρατήσει κανείς δύο πράγματα. Το ένα είναι οι δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης για τις αποκαλύψεις Πανούση. Ενώ οι διάλογοι ενός λούμπεν υποκόσμου είχαν δει ήδη το φως της δημοσιότητας, ένας είπε ότι «δεν ασχολείται με σαχλαμάρες», κάποιος άλλος μίλησε για «αστυνομικές ιστορίες» και μια τρίτη υποστήριξε με ένα εντυπωσιακό άλμα λογικής ότι οι αποκαλύψεις δεν έχουν καμία σημασία αφού ο Πανούσης δεν είναι πλέον υπουργός. Το δεύτερο είναι από την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση. Εκεί ο Πρωθυπουργός εξέφρασε την αγωνία του να μην περιοριστούν οι υπουργοί του στην εκτέλεση του Μνημονίου ΙΙΙ, αλλά να προχωρήσουν στις μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία.

Τα δύο γεγονότα μοιάζουν κάπως ασύνδετα μεταξύ τους. Αλλά δεν είναι και τόσο. Εκτός από την αγωνία του, ο Πρωθυπουργός εξέφρασε χθες και μια φιλοδοξία: να μείνει ο ίδιος και η κυβέρνησή του στην Ιστορία αλλάζοντας κατεστημένες δομές και αντιλήψεις. Μόνο που με τις τοποθετήσεις τους οι υπουργοί του δείχνουν να υπηρετούν ακριβώς αυτές τις δομές και αντιλήψεις. Λίγη συσκότιση, πολλή συγκάλυψη, ασφυκτικός έλεγχος του κράτους, πλήρης άρνηση για λογοδοσία, μια απατηλή αίσθηση παντοδυναμίας, διαχειριστική κουλτούρα δοβλετιού και οτιδήποτε άλλο χαρακτήρισε τη Μεταπολίτευση είναι ακόμη εδώ –και πολλές φορές σε υπερθετικό βαθμό.

Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τη μελλοντική νεκροψία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ΙΙ για να καταλάβει γιατί η πρωθυπουργική φιλοδοξία θα μείνει φιλοδοξία. Ως φιλόδοξος μεταρρυθμιστής ο Πρωθυπουργός βρίσκεται μόλις στην αρχή του δικού του Αυθεντικού Μαραθωνίου. Και έχει ήδη μείνει από ανάσες. Αθλητικά μιλώντας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θυμίζει και σε πολλά τον Αιθίοπα Γκεζαχένιε Αμπέρα, νεότερο ολυμπιονίκη της Ιστορίας και μοναδικό μαραθωνοδρόμο που έχει κερδίσει Ολυμπιακούς και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πολιτικά, πάλι, υποτίθεται ότι ο Τσίπρας έχει κάτι από Ανδρέα Παπανδρέου. Ολο και περισσότερο, όμως, θυμίζει Καραμανλή Β’. Εναν Πρωθυπουργό που προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας από την ίδια του την κυβέρνηση και αδυνατεί εμφανώς να την ελέγξει.