Η είδηση είναι μικρή, σταγόνα στον ωκεανό μιας ειδησεογραφίας που συνδυάζει την τρικυμία εν κρανίω με την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ. Τέλος πάντων, τα τιμημένα γηρατειά στο Ηράκλειο Κρήτης ξεσηκώθηκαν. «Μωρέ μπράβο!» σκέφτηκα. «Εμείς οι μάχιμοι να μένουμε αδρανείς και οι ηλικιωμένοι να βγαίνουν και πάλι στην εμπροσθοφυλακή». Αμ δε. Αλλού πονάει η γριά κι αλλού την τρίβει ο γέρος. Οι αγαπημένοι παππούδες και οι αγαπημένες γιαγιάδες στα ΚΑΠΗ Πόρου, στο Ηράκλειο, δεν σήκωσαν παντιέρα ούτε γιατί αποδεκατίστηκαν οι συντάξεις ούτε γιατί αυξήθηκαν οι εισφορές ούτε για τον ΦΠΑ στα γηροκομεία. Ο μεγάλος ξεσηκωμός έγινε επειδή, με εντολή της αντιδημάρχου Αθηνάς Σπανάκη, αποκαθηλώθηκε μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου που δέσποζε χρόνια στην αίθουσα. Στο πλαίσιο μιας γενικότερης απόφασης να απομακρυνθούν όλες οι φωτογραφίες πολιτικών από αντίστοιχα ιδρύματα και να αντικατασταθούν από θρησκευτικές εικόνες. Και επαναστάτησαν οι γέροντες και δεν έμπαιναν στην αίθουσα και βαρούσαν τις μαγκούρες, όπως έκανα εγώ στα 13 μου, όταν η μητέρα μου κατέβασε, για λόγους αισθητικής, την αφίσα του Ντέιβιντ Κάσιντι από το δωμάτιό μου.

Η είδηση, έστω και μέσα από τη γραφικότητά της, φωτογραφίζει την εθνική μας εξάρτηση από τους μύθους, ακόμη και όταν γίνονται παραμύθια. Ερχεται και σε συνδυασμό με την κυκλοφορία του βιβλίου της Μαργαρίτας Παπανδρέου αλλά και με τις κορόνες στο ηχόχρωμα της φωνής του Αλέξη Τσίπρα, για να μας υπενθυμίσει ότι οι μύθοι είναι καλοί και χρήσιμοι όταν μένουν μύθοι και δεν διασύρονται σε συνθήκες πραγματικότητας.

Τελευταία Νέα