Το 1957 η Ελλάδα υποδεχόταν τη Γεωργία Βασιλειάδου ως κινηματογραφική «Θεία από το Σικάγο»: η πλούσια μετανάστρια που με διάφορα κόλπα κατάφερε να παντρέψει τις τέσσερις ανιψιές.

Πενήντα οκτώ χρόνια μετά, η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον «Θείο από τις Βρυξέλλες»: ο επίτροπος Μοσκοβισί εκπροσωπεί την πλούσια Ευρώπη, αλλά καμία ανιψιά δεν θα βρει γαμπρό. Απλώς η κυβέρνηση θα συνεχίσει μια διαπραγμάτευση η οποία –κατά τα άλλα –έχει ολοκληρωθεί.

Πότε ο θείος από το Παρίσι, πότε η θεία από το Βερολίνο, το έργο δεν τελειώνει ποτέ. Ο κλεφτοπόλεμος με τους δανειστές συνεχίζεται χωρίς την παραμικρή προοπτική ολοκλήρωσης και το αποτέλεσμα ένα και οδυνηρό: η παράταση της αβεβαιότητας που πλήττει την οικονομία.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι η παράταση αυτής της σκιώδους διαπραγμάτευσης μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει, καθώς οι οικονομικοί δείκτες επιδεινώνονται συνεχώς, πράγμα που φέρνει τη χώρα αντιμέτωπη με απαιτήσεις για όλο και περισσότερα μέτρα.

Υστερα από τη συμφωνία του καλοκαιριού, η Ελλάδα έχει μπει σε έναν μονόδρομο που δεν είναι άλλος από την εφαρμογή του Μνημονίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι προσπάθειες επαναδιαπραγμάτευσης απλώς αυξάνουν τη δυσπιστία των «θείων» απέναντι στη χώρα, με αποτέλεσμα να απαιτούν όλο και βαρύτερες εγγυήσεις για την υλοποίηση του προγράμματος και να καθυστερούν την αποδέσμευση των δανειακών δόσεων.