Ενα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί στη χώρα μας την πενταετία της κρίσης και οι ειδικοί υπολογίζουν ότι ακόμη και αν όλα πάνε καλά από εδώ και πέρα, θα χρειαστούν 25 χρόνια για να επανακτηθούν.

Ωστόσο οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές είναι ακόμη πιο δυσοίωνες: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμά ότι η ανεργία στην Ελλάδα θα εκτοξευθεί στο 28,1% το 2016 –αν επαληθευτεί αυτή η εκτίμηση, τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα δεν θα έχουν την παραμικρή ελπίδα να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και απλώς θα συνωστίζονται για μία θέση μετανάστευσης.

Δυστυχώς οι άνεργοι δεν έχουν φωνή και έτσι η ανεργία δεν έχει καταστεί το Νο 1 εθνικό θέμα για την κυβέρνηση, όπως συνέβη στη Γαλλία, όπου ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ εξήρτησε τη δεύτερη προεδρική υποψηφιότητά του από το κατά πόσο θα πετύχει μείωση της ανεργίας. Μάλιστα το τελευταίο τετράμηνο σημειώθηκε μικρή μείωση του αριθμού των εκτός αγοράς εργασίας Γάλλων.

Εννοείται ότι η Γαλλία δεν έχει σε καμία περίπτωση το τεράστιο ελληνικό πρόβλημα –ένας στους δέκα είναι άνεργος εκεί, σχεδόν τρεις στους δέκα στη χώρα μας. Επομένως θα ήταν σημαντικό να αφουγκραστεί η κυβέρνηση το παράδειγμα Ολάντ και να μη μένει στις ευχαριστίες για τη συμβολή του προέδρου της Γαλλίας στην επίτευξη της συμφωνίας με τους δανειστές.