[Θεωρείο] H αποφορά του νέου

Πριν αναρωτηθεί κανείς ποιος είναι αυτός ο Γιώργος που, σύμφωνα με τον φαρμακοβιομήχανο Δημήτρη Γιαννακόπουλο, έπρεπε να γίνει υπουργός Υγείας ή πώς επέτρεπε στον ίδιον ο Πάνος Καμμένος να του στέλνει μηνύματα με τέτοιο περιεχόμενο, ας ρίξει μια ματιά στο δάσος. Οσα είπε ο υπουργός Αμυνας στη Βουλή είναι η επιτομή μιας πραγματικότητας: η οικονομική κρίση έφερε στο προσκήνιο έναν κόσμο υποκουλτούρας που έως τότε κινούταν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος. Το «νέο» που ευαγγελιζόταν ακόμη και ο Πρωθυπουργός είναι και αυτός ο κόσμος. Και η αποφορά του είναι τέτοια που κάνει τον «παλιό» κόσμο να φαντάζει απλώς συκοφαντημένος.

Με τη γλαφυρότητα που τον διακρίνει, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ περιέγραψε ένα στιγμιότυπο διαπλοκής σαν να ήταν σκηνή από ριάλιτι. Ο φαρμακοβιομήχανος του έστελνε υμνητικά SMS έως ότου αντιλαμβάνεται ότι ο «Γιώργος» δεν έγινε υπουργός Υγείας, ενώ ο Σταύρος Κοντονής παρέμεινε στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού. Κάπου εκεί εξοργίζεται και απειλεί ότι θα έχει ρίξει την κυβέρνηση μέχρι τα Χριστούγεννα. Εναν ολόκληρο μήνα μετά, ο θιγόμενος Καμμένος ξιφουλκεί από το βήμα της Βουλής: «Θα πρέπει να μάθουν αυτοί οι κύριοι ότι οι εποχές τελείωσαν που ο μπαμπάς τους έπαιρνε το αστυνομικό τμήμα για να τους αφήσουν ελεύθερους, όταν τους έπιαναν με τις κόκες στην τσέπη στα πάρτι της Μυκόνου. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι το νταβατζιλίκι δεν περνά από τη Βουλή των Ελλήνων!».

Δεν είναι μόνο η αγοραία γλώσσα που σοκάρει. Είναι και το χειροκρότημα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα δείχνει να βρίσκεται υπό την επήρεια του σοκ που υπέστησαν οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Οπως αποδεικνύεται, δεν είναι απαραίτητο να έχει κυβερνήσει κάποιος Ζίφκοφ για να αντικατασταθεί η παλιά νομενκλατούρα από νέους ολιγάρχες με αίσθηση παντοδυναμίας και πολιτικούς που –τουλάχιστον –τους ανέχονται όσο έχουν τη στήριξή τους. Ο Γιαννακόπουλος είναι και αθλητικός παράγοντας. Αλλά αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες λέγεται βουλγαροποίηση της πολιτικής ζωής.