Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν φημίζονταν ποτέ για την ταχύτητά τους –αντίθετα, πήραν τον χρόνο τους ακόμη κι όταν η βραδύτητα φαινόταν να οδηγεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στην καταστροφή. Η Κομισιόν και οι εκπρόσωποί της ακολουθούν τον κανόνα: ο Πιερ Μοσκοβισί απάντησε μόλις χθες στην επιστολή που του είχαν αποστείλει από τις 20 του περασμένου Αυγούστου η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαρία Σπυράκη και ο τομεάρχης Παιδείας του κόμματος Θόδωρος Φορτσάκης για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η αναμονή μπορεί και να άξιζε πάντως. Στην απαντητική του επιστολή ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων διαβεβαιώνει ότι η επιβολή του ΦΠΑ δεν ήταν πρόταση της Κομισιόν αλλά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Ι.

Η ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ΙΙ επιχειρεί να διορθώσει ένα λάθος με κάτι που νομίζει ότι είναι σολωμόντεια λύση, αλλά στην πραγματικότητα είναι μπακαλίστικος λογαριασμός. Δηλαδή, ένα άλλο λάθος. Γιατί δεν είναι μόνο ότι ο τριφασικός ΦΠΑ –13% στα ιδιωτικά σχολεία, 6% στα φροντιστήρια και 0% στους παιδικούς σταθμούς –ανοίγει τρύπα στον λογαριασμό. Επιπλέον διατηρεί ανοιχτό το μέτωπο με σχολάρχες, εκπαιδευτικούς και γονείς, ενώ ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή στην παραπαιδεία. Εκπαιδευτικά μιλώντας, οι κυβερνήσεις Ι και ΙΙ παρέδωσαν ένα εξαιρετικό μάθημα αυτοπαγίδευσης. Και το βασικό πρόβλημα με τις παγίδες που στήνει κάποιος στον εαυτό του είναι ένα: συνήθως είναι πολύ αργά για να βγει.

Η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα επειδή έσπευσε να θεωρηθεί πως το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση θα εκληφθεί από την κοινή γνώμη ως φόρος στους πλουσίους, αντίθετα με το 23% στο βοδινό που υποτίθεται ότι θα έπληττε το τραπέζι των φτωχών και των μικρομεσαίων. Εξαιτίας αυτής της σπουδής, η κυβέρνηση έδωσε στον ΦΠΑ ταξικά χαρακτηριστικά που δεν έχει. Και κάπως έτσι έπεσε στον τοίχο με φόρα. Αλλά όπως και στη ζωή, έτσι και στην πολιτική η βραδύτητα είναι πολλές φορές αρετή. Οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπορούν να ρωτήσουν σχετικά τον Μοσκοβισί. Κι αν δεν τον πιστέψουν, ας εμπιστευθούν τον Μίλαν Κούντερα που έχει γράψει και ολόκληρο βιβλίο.