Δεν ξέρω αν έχω μεγαλώσει τόσο ώστε να μην μπορώ να αφομοιώσω τα νεοφυή κινήματα, κάτι μου λέει ωστόσο ότι κάποια από αυτά είναι σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον. Φύονται γερασμένα. Και επί της ουσίας εξαιρετικά συντηρητικά. Το πιο πρόσφατο οργανώθηκε την περασμένη Πέμπτη στα Προπύλαια από τους Liberators International και αποτελεί τμήμα του Μεγαλύτερου Παγκόσμιου Πειράματος Επαφής με το Βλέμμα. Μας καλούσε να κοιταχτούμε, λέει, για ένα λεπτό στα μάτια με αγνώστους ώστε να ξαναχτίσουμε και στην Αθήνα την αίσθηση του ανήκειν στην ανθρωπότητα! Και από την καταγραφή των αντίστοιχων πειραμάτων σε άλλες πόλεις του κόσμου θα προκύψει ένα βίντεο με μήνυμα παγκόσμιας ειρήνης και ανθρώπινης επαφής. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες…

Παλιά, μόνο από κάτι υποψήφιες των καλλιστείων άκουγες κηρύγματα για παγκόσμια ειρήνη συντεταγμένα με τόση αφέλεια. Για την οποία ωστόσο υπήρχε το ισοδύναμο της ομορφιάς. Χωρίς αυτό, η γραφικότητα δεν έχει άλλοθι και μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη. Οσο και το να πιστεύει κάποιος ότι σχεδόν τα πάντα, από τον πόλεμο μέχρι τον καρκίνο, καταστέλλονται με τη δύναμη του βλέμματος. Κάτι σαν σεκάνς από τον «Δαιμονισμένο Αγγελο». Φρούτο κι αυτό μιας εποχής που υπερεκτίμησε τη δύναμη της θετικής ενέργειας και του χωρίς ουσία συμβολισμού προσδίδοντάς τους παγανιστικές ιδιότητες. Μία ύπουλη, σύγχρονη θρησκεία, με ευαγγέλιο την πολιτική ορθότητα και χαρακτηριστικά χίπστερ καλβινισμού. Μωρέ καλά έλεγε ο Ταχτσής ότι κάποια πράγματα για να διασωθούν πρέπει να μείνουν εσαεί στο περιθώριο ως «αμαρτίες».

Τελευταία Νέα