[Θεωρείο] Το ίδιο πρόβλημα

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ: ο ένας από τους δύο διαδόχους του Γκρέγκορ Γκίζι στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke, του κόμματος που δημιουργήθηκε από κομμουνιστές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και δυσαρεστημένους σοσιαλδημοκράτες της πρώην Δυτικής, εξελέγη με το «σταλινικό» 91,6%. Για τα δεδομένα της κληρονομιάς που κουβαλάει το Die Linke, το 78% που απέσπασε ο δεύτερος διάδοχος της ΚΟ μπορεί να εκληφθεί και ως θρίαμβος της δημοκρατίας –αν δεν θεωρηθεί ότι από πίσω υποκρύπτεται κάποια φράξια που αμφισβητεί την επίσημη γραμμή του κόμματος.

Σε κάθε περίπτωση, η παραίτηση του Γκίζι συνιστά από μόνη της γεγονός. Το βιογραφικό του είναι συναρπαστικό –μοιάζει με σύνοψη ενός μυθιστορήματος που έχει εσωτερικές συγκρούσεις, οικογενειακούς διχασμούς και, σαν αλατοπίπερο, λίγο Στάζι. Γεννήθηκε στο Ανατολικό Βερολίνο, ενώ ο πατέρας του ήταν ένα από τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη του καθεστώτος. Ο αδελφός της μητέρας του ήταν ο Γκότφριντ Λέσινγκ, ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της τότε Νότιας Ροδεσίας και πρώτος σύζυγος της νομπελίστριας συγγραφέως Ντόρις Λέσινγκ. Ο ίδιος ο Γκίζι έγινε μέλος του κόμματος το 1967. Αυτό δεν τον εμπόδισε να υπερασπιστεί ως δικηγόρος διάφορους αντιφρονούντες τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, γεγονός που του έδωσε την πατίνα του μεταρρυθμιστή. Η αδελφή του, πάντως, δεν περίμενε να την υπερασπιστεί στο δικαστήριο: το 1985 δραπέτευσε στο Δυτικό Βερολίνο. Μετά την πτώση του Τείχους, ο Γκίζι τάχθηκε κατά της επανένωσης των δύο Γερμανιών.

Σήμερα ο Γκρέγκορ Γκίζι τάσσεται υπέρ μιας νέας Ostpolitik με τη Μόσχα –πράγμα με το οποίο θα συμφωνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος και το κόμμα του, όμως, έχουν ταχθεί κατά όλων των ελληνικών πακέτων διάσωσης που έχει υπερψηφίσει το γερμανικό Κοινοβούλιο –πράγμα με το οποίο διαφωνεί πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ψήφος ήταν αρνητική και τον περασμένο Ιούλιο όταν είχε γίνει πλέον σαφές ότι χωρίς τρίτο πακέτο στήριξης η Ελλάδα θα ζούσε μια πραγματική καταστροφή. Ουσιαστικά, η γερμανική και η ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά μοιράζονται το ίδιο πρόβλημα. Είναι γνωστό το παρελθόν τους. Μπερδεμένο και αμήχανο το παρόν τους. Και εντελώς αβέβαιο το μέλλον τους.