Το ενσταντανέ υπάρχει ήδη –είναι η σέλφι που έβγαλε πριν από έναν μήνα η Ανγκελα Μέρκελ με έναν πρόσφυγα έξω από τη γερμανική υπηρεσία ασύλου στο Σπαντάου του Βερολίνου. Ακόμη και χωρίς το ενσταντανέ, πάντως, οι πιθανότητες της γερμανίδας καγκελαρίου να ακούσει αύριο το δικό της όνομα από την Επιτροπή της Ακαδημίας του Οσλο που ανακοινώνει τον νικητή του Νομπέλ Ειρήνης είναι υπαρκτές. Το πιο πολιτικό απ’ όλα τα Νομπέλ μπορεί να γίνει δικό της. Και το πιο αμφιλεγόμενο. Με το Νομπέλ Ειρήνης έχει τιμηθεί και ο Χένρι Κίσινγκερ, ένας «φονιάς των λαών», όπως θα έλεγε και ο Μπαλαούρας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ανγκελα Μέρκελ σε ποια κατηγορία ανήκει; Σε εκείνη που επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό του Νομπέλ ως αμφιλεγόμενου ή στην άλλη που το παραδίδει στην ανθρωπότητα αμόλυντο από πολιτικές σκιές; Είναι μια θηλυκή εκδοχή του Κίσινγκερ, ο οποίος στο κάτω κάτω έχει γεννηθεί επίσης στη Γερμανία, μια Μητέρα Τερέζα της πολιτικής ή –έστω –μια άξια διάδοχος του καγκελάριου Βίλι Μπραντ που βραβεύθηκε το 1971; Ο καθένας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα. Αν όμως η Ανγκελα Μέρκελ είναι η μοναδική υποψήφια που έχει απεικονιστεί με το μουστάκι του Χίτλερ ως οικονομική δολοφόνος, είναι και η μόνη που τράβηξε από τις λάσπες το κάρο της «ηθικής ηγεσίας» στην προσφυγική κρίση.

Αυτό αρκεί για να της χαρίσει το Νομπέλ –και δεν είναι καθόλου λίγο. Η Ευρώπη δεν μπόρεσε πάντα να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση σαν αυτό που είναι, δηλαδή μια ανθρώπινη τραγωδία. Το υπενθυμίζουν ο φράχτης που ύψωσε η Ουγγαρία ή τα δίευρα που ζητούσαν κάποιοι νησιώτες στην Ελλάδα για να επιτρέψουν στους πρόσφυγες να φορτίσουν τα κινητά τους. Αλλά το υπενθυμίζει και μια φωτογράφιση μόδας στον ουγγρικό φράχτη όπου μοντέλα ποζάρουν στον φακό σαν ηδυπαθείς πρόσφυγες. Για να αποδειχθεί ότι ένα ενσταντανέ μπορεί να είναι πιο αμφιλεγόμενο ακόμη και από ένα Νομπέλ Ειρήνης.