Τι είχε περισσότερη σημασία χθες στη Σάντα Μαρία ντε Μπελέμ, προάστιο της Λισαβόνας και έδρα της Μπελενένσες; Οι εθνικές εκλογές ή το ματς με την Πόρτο; Η καταραμένη τρόικα ή ένα απρόσμενο τρίποντο; Η πολιτική ζωή που ανανεώνεται στη νέα Βουλή ή η κανονική ζωή που συνεχίζεται, μεταξύ άλλων, στα γήπεδα;

Θα μπορούσε να στοιχηματίσει κανείς για το δεύτερο. Κι ο λόγος δεν είναι ότι οι Πορτογάλοι έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην πολιτική –τουλάχιστον δεν το έχουν κάνει περισσότερο από τους έλληνες ψηφοφόρους. Ο βασικός λόγος είναι ότι πολιτικό σύστημα και κοινωνία απορρόφησαν πολύ πιο εύκολα τους μνημονιακούς κραδασμούς επειδή χειρίστηκαν πιο ώριμα τη δική τους χρεοκοπία. Οι Πορτογάλοι δεν χωρίστηκαν σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, απλώς συμφώνησαν. Επιβεβαιώθηκε ξανά στις κάλπες που στήθηκαν χθες, για πρώτη φορά από το 2011, και στα γήπεδα όπου οι αγώνες έγιναν κανονικά για πρώτη φορά από την πτώση της δικτατορίας. Το μόνο παιχνίδι που αναβλήθηκε χθες ήταν το Ουνιάο ντε Μαδέιρα – Μπενφίκα κι αυτό επειδή στο γήπεδο πλάκωσε ομίχλη.

Εντάξει, ο βαθμός δημοσιονομικής προσαρμογής δεν ήταν ο ίδιος. Οπως υπενθυμίζει στη «Μοντ» ο οικονομολόγος Λιντοβίκ Σιμπράν, τα μέτρα λιτότητας δεν ήταν τόσο βίαια και επομένως οι επιπτώσεις ήταν λιγότερο ορατές. Οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν στην Ελλάδα κατά 47 δισ. ευρώ στην Ελλάδα την εξαετία 2009-2015, ενώ στην Πορτογαλία κατά 3 δισ. Το ελληνικό έλλειμμα έπρεπε να μειωθεί κατά 12,5 μονάδες του ΑΕΠ, ενώ το πορτογαλικό κατά 5,3. Και ο μέσος όρος μείωσης των μισθών ήταν 6% εκεί και 16% εδώ. Δεν είναι όμως γι’ αυτό που η Πορτογαλία οδεύει προς το 2016 με την ανεργία να μειώνεται, ενώ η Ελλάδα έχει επιστρέψει κάπου στο 2012 –αν όχι πιο πίσω –με τους ανέργους της να αυξάνονται. Οι Πορτογάλοι ανακάμπτουν επειδή διαφύλαξαν την πολιτική τους σταθερότητα. Επειδή τις Κυριακές των χρόνων της κρίσης δεν συνηθίζουν να τρέχουν στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίζουν αλλά να πηγαίνουν στα γήπεδα για να βλέπουν μπάλα.

Τελευταία Νέα